responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : قاموس قرآن نویسنده : قرشی، سید علی اکبر    جلد : 4  صفحه : 224

«وَ نُخَوِّفُهُمْ فَما يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْياناً كَبِيراً» اسراء: 60.

طغوى: اسم است از طغيان چنانكه در مفردات و قاموس گفته است‌ «كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها» شمس: 11.

ثمود بواسطه طغيانيكه داشت پيامبر خدا را تكذيب كرد.

طاغية: اسم فاعل است از طغيان.

«فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ» حاقة:

5. مجمع آنرا مصدر گفته مثل عافية يعنى ثمود بسبب طغيانش هلاك شد ولى ظاهر آنست كه مراد از آن صاعقه طاغيه باشد كه از حدّ گذشت و نابودشان كرد، در آيه ما بعد فرموده:

«وَ أَمَّا عادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عاتِيَةٍ» لفظ «بريح» قرينه است كه مراد از طاغيه، صاعقه است زيرا قرآن در صدد بيان عذابى است كه هلاكشان كرد. بقيه مطلب در «ثمود» ديده شود.

«وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغى‌» نجم: 52. بنظرم‌ «أَطْغى‌» ذكر عام بعد از خاص است كه طغيان اعم از ظلم است.

«وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيراً مِنْهُمْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ‌ طُغْياناً وَ كُفْراً» مائده: 64.

در اين آيه ذكر خاص بعد از عام است كه كفر اخصّ از طغيان ميباشد.

طاغوت: اين كلمه هشت بار در قرآن كريم آمده و مراد از آن خدايان دروغين و مردمان متجاوز و طاغى است مثل: «يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحاكَمُوا إِلَى‌ الطَّاغُوتِ‌» نساء: 60. و مثل‌ «فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ‌ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‌ ...» بقره: 256.

آن در اصل مصدر است و قبل از اعلال طغيوت (بفتح طا، غ) بود مثل رغبوت، رهبوت، رحموت. سپس ياء بجاى غين آمد و بواسطه تحرك و انفتاح ما قبل مبدل بالف شد. دليل مصدريّت آن صحت اطلاقش بمفرد و جمع است. (مجمع).

گرچه اصل آن مصدر است ولى بجاى فاعل يعنى طاغى بكار ميرود.

راغب گويد: طاغوت عبارت است از هر متجاوز و هر معبود جز خداى و در واحد و جمع استعمال ميشود.

نام کتاب : قاموس قرآن نویسنده : قرشی، سید علی اکبر    جلد : 4  صفحه : 224
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست