در آيه‌ «فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ‌» آنرا شيطان، كاهن، ساحر، طاغيان انس و جنّ، بت‌ها، هر معبود دروغين گفته‌اند، قول اول از امام صادق عليه السّلام نيز مروى است و نيز آن در آيه بمعنى جمع است.

طفئ: خاموش شدن. «طَفِئَ‌ السِّرَاجُ: ذَهَبَ لَهَبُهُ». اطفاء: خاموش كردن‌ «يُرِيدُونَ أَنْ‌ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ يَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ ...» توبه: 32. آيه درباره اهل كتاب است خداوند آنها را كه ميخواستند با القاء شبهه و غيره نبوت حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله را باطل كنند بشخصى تشبيه كرده كه ميخواهد با پف دهان نور عظيمى را خاموش كند هكذا در آيه‌ «يُرِيدُونَ‌ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ ...» صفّ: 8. كه آن نيز درباره اهل كتاب است. آيه: «كُلَّما أَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ‌ أَطْفَأَهَا اللَّهُ» مائده: 64.

ايضا درباره اهل كتاب ميباشد. از اين مادّه فقط سه صيغه فوق در كلام اللّه يافته است.

طفف: «وَيْلٌ‌ لِلْمُطَفِّفِينَ‌. الَّذِينَ إِذَا اكْتالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ» مطففين:

1 و 2. تطفيف بمعنى كم كردن پيمانه و وزن است (اقرب و جوامع الجامع) طفيف بمعنى چيز قليل است گويا چون كم كردن در پيمانه و وزن نسبت باصل جنس قليل است لذا از طفف آمده. يعنى واى بر كم فروشان، چون از مردم اخذ كيل كنند تمام ميگيرند و چون براى فروختن بآنها پيمانه و وزن نمايند كم كنند.

آيه دوم معناى تطفيف است و آيه اول با ملاحظه دوم خلق بدى را مجسم ميكند و گرنه به تنهائى كار بدى نيست و اكتيال بمعنى اخذ كيل است، چون رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله وارد مدينه شدند مردم آن از بدترين مردم در پيمانه بودند و چون آيه نازل شد پيمانه را درست كردند بنا بر اين سوره مطففين مدنى است. در مجمع مكّى و مدنى بودن آنرا مختلف فيه نقل كرده است اين لفظ فقط يكبار در قرآن يافته است.