حمأ چنانكه گذشت بمعنى گل سياه بدبو است. مسنون بمعنى آميخته يا مصور
است. صلصال را گل خشك گفتهاند راغب گويد: «الطينالجافّ» طبرسى فرموده: «الطيناليابس» و بقولى بمعنى گل بدبو است. و اصل آن از «صَلَاللَّحْمُ» گوشت بدبو گرديد
مىباشد.
صحاح گويد: آن گل خالص آميخته بخاك است كه چون بخشكد (وقت دست زدن)
صدا ميدهد و چون آنرا بپزند فخّار گويند.
بهر حال آن بمعنى گل خشكى است كه صدا ميدهد زيرا صلصل در اصل صدا
كردن است «صَلْصَلَالشَّيْءُ» يعنى شىء صدا كرد. در
نهج البلاغه خطبه اول فرموده:
«وَأَصْلَدَهَا حَتَّى
صَلْصَلَتْ».
يعنى او را محكم كرد تا خشك شد.
رجوع شود به «آدم».
صلوة:توجّه و انعطاف. در الميزان ذيل آيه 43 سوره احزاب فرموده: معنى جامع
صلوة چنانكه از موارد استعمال آن بدست ميايد انعطاف است، باختلاف نسبت متفاوت
ميشود لذا گفتهاند: آن از خدا رحمت و از ملائكه استغفار و از مردم دعا است.
اين سخن چنانكه فرموده جامع تمام معانى و در همه موارد جارى است.
بهتر است كه صلوة ملائكه و مردم هر دو بمعنى دعا باشد كه ميان آندو فرقى نيست.
آنجا كه گفتهاند: