آخر كار ناقه صالح را كه معجزه آنحضرت و حيوانى مفيد بود بكشتند و
گفتند: اگر از پيامبرانى عذابيكه وعده ميدهى بياور. (اعراف: 77) فرمود: سه روز در
خانههاى خويش خوش باشيد اين وعده دروغ ندارد (هود: 65) سه روز مهلت ظاهرا براى آن
بود كه شايد در عرض آن متنبه شده و بسوى خداى مهربان رو آورند چنانكه از آيه 46
نمل روشن ميشود.
سرانجام صاعقه شديدى بر آنها باريدن گرفت و همه را با آتش و صيحه خود
از بين برد (رجوع به ثمد) صالح با پيروان خويش از عذاب نجات يافت (هود: 66) و
آنگاه كه بسر اجساد بى جان آمد با كمال تأسف فرمود: اى قوم رسالت خدا را بشما
رساندم و شما را نصيحت كردم ليكن ناصحان را دوست نداريد «فَتَوَلَّىعَنْهُمْ وَ قالَ يا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسالَةَ رَبِّي
وَ نَصَحْتُ لَكُمْ وَ لكِنْ لا تُحِبُّونَ النَّاصِحِينَ»اعراف: 79. نام حضرت صالح در قرآن
بقرار ذيل است:
اعراف آيات: 73، 75، 77.
هود: 61، 62، 66، 89.
شعراء: 142.
نمل: 45.
ناقه صالح
راجع بناقه صالح انشاء اللّه در «نوق» بتفصيل
سخن خواهيم گفت.