زخرف: 32.

آرى استعدادات بشرى مختلف است هر يك كارى پيش گرفته و همه بيكديگر مسخراند تا كار زندگى پيشرفت كند. مراد از آيه آن نيست كه خدا خواسته مردم گرسنه شوند بلكه غرض آنست كه خدا خواسته مردم در كارهاى دنيا در اثر احتياج بوسائل بيكديگر محتاج باشند و در اين باره طغيان نكنند.

«وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ‌ وَ ما تُوعَدُونَ» ذاريات: 22.

گفته‌اند مراد از رزق باران است و باران را رزق گفته‌اند كه سبب رزق است و گفته‌اند در آن مضاف مقدر است يعنى «فِي السَّمَاءِ سَبَبُ رِزْقِكُمْ» گفته‌اند: مراد اسباب رزق است كه در بالااند مانند خورشيد، ماه كواكب و اختلاف فصول و پى در پى بودن شب و روز و تقدير آن «اسباب رزقكم» است.

و گفته‌اند: تقدير ارزاق در سماء است و يا اينكه ارزاق در لوح محفوظ نوشته شده است و گفته‌اند: مراد از «وَ ما تُوعَدُونَ» بهشت است و گفته‌اند بهشت و آتش و يا ثواب و عقاب است هيچ يك از اين اقوال براى من قانع كننده نيست خود نيز چيزى كه آرام كننده وجدان باشد نميدانم. در بعضى آيات هست كه خدا بشما از آسمان و زمين روزى ميدهد نحو «قُلْ مَنْ‌ يَرْزُقُكُمْ‌ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ» يونس: 31.

همچنين است آيه 62 نمل، 24 سباء، 3 فاطر. با ملاحظه اين آيات و آيه ما نحن فيه ميشود بدست آورد كه مراد عوامل آسمانى و زمين و مواد آنهاست كه مبدل برزق ميشوند و آنها مواد اوليه رزق‌اند.

«أَ فَبِهذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ وَ تَجْعَلُونَ‌ رِزْقَكُمْ‌ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ» واقعه: 81 و 82. گويند: مراد از رزق نصيب آنهاست از خير يعنى نصيب خود را از خيريكه بايد از قرآن بر داريد تكذيب آن قرار ميدهيد و تكذيب را جاى خير و فايده ميگذاريد و گويند مراد از رزق قرآن است‌