مِنْ قَبْلُ» معترضه ميباشد و اگر كسى اصرار كند كه بنوح عايد است باز بآنچه خواهيم گفت ضررى ندارد.

در اين آيات عيسى فرزند ابراهيم خوانده شده با آنكه پدر نداشت و از جانب مادر بابراهيم متصل است نتيجه آنكه فرزند دختر ذريه شخص است و فرزندان حضرت زهرا عليهم السلام فرزندان رسول خدا صلى اللّه عليه و آله اند.

بنى اميّه و بنى عباس از اينكه به حسنين و ساير ائمه عليهم السلام ابن رسول اللّه گفته شود ناراحت بودند و اصرار داشتند چنين خطابى بآنان عليهم السلام نشود بلكه ابن على گفته شود.

نقل است كه حجاج بن يوسف لعنه اللّه يحيى بن معمر را خواست گفت شنيده‌ام ميگويى حسن و حسين از ذرّيه پيغمبراند و اين مطلب را در قرآن پيدا ميكنى من كتاب خدا را از اوّل تا آخر خواندم همچو چيزى نيافتم؟! يحيى گفت: آيا سوره انعام را نميخوانى؟ «وَ مِنْ‌ ذُرِّيَّتِهِ‌ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ» تا رسيد به‌ «وَ يَحْيى‌ وَ عِيسى‌» گفت آيا عيسى از فرزندان ابراهيم نيست با آنكه پدر نداشت؟ حجّاج گفت:

راست گفتى. (تفسير عياشى ذيل آيه فوق).

معاويه روزى بغلام خودش ذكوان گفت: اگر بحسن و حسين نامه نوشتى ابن رسول اللّه ننويس زيرا آنها پسران على هستند. ذكوان اظهار اطاعت كرد. روزى معاويه باو دستور داد نام فرزندان او را نوشته و پيش وى بياورد، ذكوان نامهاى پسران و دختران و پسر زادگان معاويه را نوشت و حاضر كرد ولى از نواده‌هاى دخترى او نامى نبرد. معاويه گفت:

چرا عده‌اى از فرزندان مرا ننوشته‌اى؟

ذكوان گفت: مگر غير از اينها فرزند ديگرى دارى؟ گفت مگر دختر زادگانم فرزندان من نيستند؟ ذكوان فرصت را مغتنم شمرده گفت: چگونه پسران دختر پيغمبر پسران او نيستند ولى فرزندان دختر تو فرزند تواند؟ معاويه در پاسخ وا ماند و گفت: در جاى‌