است ولى انطباق‌ مُرْجَوْنَ‌ لِأَمْرِ اللَّهِ‌ بر مستضعفين روشن نيست زيرا آيه 98 سوره نساء كه درباره مستضعفين است در آيه ما بعد آن آمده‌ «فَأُولئِكَ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَ كانَ اللَّهُ عَفُوًّا غَفُوراً» اين آيه طرف غفران را تقويت ميكند بخلاف‌ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ‌ كه در ذيل آيه آنها «وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ» آمده كه هيچ طرف از عذاب و رحمت را تقويت نميكند. در كافى براى هر يك از آندو گروه بابى منعقد كرده و رواياتشان بر خلاف هم است و نيز در باب اصناف الناس از كتاب ايمان و كفر آندو را غيرهم شمرده است.

در المنار گويد: مراد از مُرْجَوْنَ‌ لِأَمْرِ اللَّهِ‌ عده‌اى از تخلّف كنندگان از جهاداند كه عذاب و رحمت آنها مبهم است ولى در آيه 118 توبه، حال آنها روشن شده.

آيه 118. درباره قبول توبه آن سه نفر است كه از جهاد تخلّف كردند «وَ عَلَى الثَّلاثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا ... ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا ...» ناگفته نماند اين سخن قابل قبول نيست زيرا جمله‌ «إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَ إِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ» در مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ‌ نشان ميدهد كه غفران و عذاب در روز قيامت خواهد بود نه اينكه تأخير انداخته شده‌اند تا روشن شود كه توبه- شان قبول خواهد شد يا نه؟ در الميزان آمده: قصه آنها بر اين آيه منطبق نيست.

از كلام مرحوم طبرسى كه درباره آيه جريان تخلف آن سه نفر و قبول توبه‌شان را نقل كرده بدست ميايد كه نظرش تطبيق آيه بر مخلّفين است.

عياشى در تفسير خود از امام باقر عليه السّلام نقل كرده فرمود: مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ‌ مردمى مشرك بودند كه امثال حمزه و جعفر و غيره را كشتند بعد باسلام داخل شدند خدا را يكتا خواندند و شرك را رها نمودند. ايمان را بحقيقت نشناختند كه مؤمن و مستحق بهشت گردند و در انكارهم نبودند كه كافر و مستحق آتش باشند آنها در همين حال‌اند خدا آنها را يا عذاب ميكند و يا بر آنها توبه مينمايد.