آيات كه كلمه‌ «تُرْجَعُونَ» و «يَرْجِعُونَ» ذكر شده لازم است آنرا حال معنى كرد نه استقبال يعنى الآن بسوى خدا بر گردانده ميشويد زيرا ما هر آن در حال باز گشت بسوى خدائيم تنها مرگ باز گشتن بسوى خدا نيست‌ «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ‌ راجِعُونَ‌» بقره:

156.

«إِنَّ إِلى‌ رَبِّكَ‌ الرُّجْعى‌» علق: 8. رجعى همانطور كه گفته شد بمعنى رجوع است يعنى: بر گشت بسوى پروردگار تو است.

«إِلَى اللَّهِ‌ مَرْجِعُكُمْ‌ جَمِيعاً» مائده:

105. مرجع چنانكه گفته شد مصدر ميمى و بمعنى رجوع است و آن شانزده بار در قرآن آمده است.

رجف: لرزيدن و لرزاندن در اقرب آمده «رَجَفَهُ‌ رَجْفاً: حَرَّكَهُ، رَجَفَ‌:

تَحَرَّكَ و اضْطَرَب شَدِيداً» در مفردات آنرا اضطراب شديد گفته است.

صحاح نيز آنرا زلزله و اضطراب شديد معنى كرده و دريا را رَجَّاف گويند براى اضطراب و حركت شديد موجها مثل قول شاعر

«حَتَّى تَغِيَب الشَّمْسُ فِي‌ الرَّجَّافِ‌»

تا آفتاب در دريا فرو رود.

طبرسى نيز اضطراب فرموده است.

«يَوْمَ‌ تَرْجُفُ‌ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ وَ كانَتِ الْجِبالُ كَثِيباً مَهِيلًا» مزّمل:

14. روزيكه زمين و كوهها بشدت بلرزند و كوهها تپّه‌هاى نرم باشند.

«يَوْمَ‌ تَرْجُفُ‌ الرَّاجِفَةُ تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ» نازعات: 6. روزيكه لرزنده بلرزد و زلزله ديگرى در رديف آن، در آيه مراد از لرزنده بقرينه آيه اول زمين است و «رادفه» صفت رجفه است كه از فعل ترجف فهميده ميشود.

«فَأَخَذَتْهُمُ‌ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دارِهِمْ جاثِمِينَ» اعراف: 78. رجفة لرزه است و آن چهار بار در قرآن آمده است آيه فوق درباره قوم صالح ميباشد احتمال دارد مراد از رجفه رعشه بدن آنها باشد كه در اثر صاعقه لرزيدند و بزمين افتادند و شايد مراد لرزيدن زمين است در نتيجه نزول عذاب.