لام در «لِجَهَنَّمَ»براى
اختصاص است و ظهور آيه در آنست كه عدّهاى از جنّ و انسان براى جهنّم آفريده
شدهاند. جاى سؤال است كه گفته شود: خدا چرا آنها را براى جهنّم آفريده است؟!! ذيل
آيه جواب صدر آن است يعنى چون آنها قلب فهيم و ديده حق بين و گوش حق شنو ندارند
لذا در اثر غفلت و عدم توجّه خود بالاخره محكوم به آتش ميشوند. علّت جهنّمى بودن
آنها عدم بكار بردن دل و گوش و چشم در دانستن حقايق است و اين مطلب در صورت «براىجهنّم آفريده ايم» نقل شده است.
ممكن است بگوئيم لام در «لِجَهَنَّمَ»براى غايت و عاقبت است مثل لام در آيه «فَالْتَقَطَهُآلُ فِرْعَوْنَ لِيَكُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَ حَزَناً»قصص: 8 چنانكه طبرسى فرموده است:
بسيارى از جن و انس را آفريديم و عاقبت جهنّمى خواهند شد. اين مطلب نظير همان است
كه در بالا گفته شد.
گفته الميزان نظير مطلب فوق است و در بيان آن دو مثال از نجّار و
زارع آورده كه روشن كننده مراد است.
2-
«فاطِرُالسَّماواتِ وَ الْأَرْضِ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ
أَزْواجاً وَ مِنَ الْأَنْعامِ أَزْواجاًيَذْرَؤُكُمْفِيهِ لَيْسَ كَمِثْلِهِ
شَيْءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ»شورى: 11. ضمير «فِيهِ»بجعل كه
از «جَعَلَلَكُمْ»استفاده ميشود عايد است. يعنى خدا
آفريننده آسمانها و زمين است براى شما از خودتان جفتها قرار داده و نيز از چهار
پايان جفتها آفريده شما را در آن نر و ماده قرار دادن ميافريند، او را همتائى نيست
شنوا و بينا است.