243. طبرسى فرموده رؤيت در اينجا بمعنى علم است ولى بهتر است بمعنى نگاه كردن باشد زيرا در آنصورت معناى «الى» درست خواهد بود يعنى:

آيا بآنانكه هزاران نفر بودند از ديارشان خارج شدند نگاه نكردى؟

منظور نگاه عبرت است گر چه منظور اليهم در وقت نزول آيه نبودند ولى نگاه عبرت با شنيدن اخبار آنها نيز صحيح است على هذا هر كجا كه رأى با الى متعدى باشد معنى نگاه كردن درست است. مگر در بعضى از آيات «أ رأيت» جارى مجراى «اخبرنى» آمده و بآن كاف خطاب براى تأكيد ضمير داخل ميشود نحو «أَ رَأَيْتَكَ‌ هذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ» اسراء: 62. يعنى:

بمن خبر ده از اين كه بر من برترى دادى. طبرسى تصريح كرده كه اين كاف فقط براى تأكيد خطاب و نيز حرف خطاب است و اسم نيست كه مفعول أ رأيت باشد. در اقرب نيز چنين است. همچنين است «أَ رَأَيْتُم» و «أَ رَأَيْتَكُمْ» بمعنى: خبر دهيد است‌ «قُلْ أَ رَأَيْتُمْ‌ إِنْ أَتاكُمْ عَذابُهُ بَياتاً أَوْ نَهاراً ما ذا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ» يونس: 50. «قُلْ أَ رَأَيْتَكُمْ‌ إِنْ أَتاكُمْ عَذابُ اللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ» انعام: 47.

رأى چون بباب افعال رود پيوسته دو مفعول خواهد داشت مثل‌ «وَ لَوْ أَراكَهُمْ‌ كَثِيراً لَفَشِلْتُمْ» انفال: 43. يعنى اگر آنها را بتو در حال كثرت نشان ميداد البته سست و متفرق ميشديد ظاهر آنست كه‌ «كَثِيراً» حال است از ضمير «هم».

«تَرائى» ديدن يكديگر است نحو «فَلَمَّا تَراءَا الْجَمْعانِ قالَ أَصْحابُ مُوسى‌ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ» شعراء: 61. چون دو جمع (فرعونيان و ياران موسى) يكديگر را ديدند اصحاب موسى گفتند: ما گرفتار شدگانيم.

«رئاء» بكسر اول بمعنى تظاهر و نشان دادن بغير است (اقرب) و آن اين است كه كار خوبى انجام دهد و