«السموات» مطلق آمده ولى در دوم و سوم مصابيح و سموات سبع گفته شده و نيز در آيه سوم مصابيح را رجوم شياطين نام كرده است.

توضيح اين سه آيه در «رجوم» گذشت و گفتيم كه مراد از كواكب ظاهرا سيارات منظومه شمسى و از «السَّماءَ الدُّنْيا» فضا و آسمان منظومه شمسى است كه نزديكترين آسمانهاى جهان بزمين است. و منظور از مصابيح تيرهاى شهاب‌اند كه زيور و زينت پائين‌ترين طبقات هفتگانه جوّ زمين‌اند پس‌ «السَّماءَ الدُّنْيا» در آيه اول غير از «السَّماءَ الدُّنْيا» در آيه دوم و سوم است. شاهد قوى آنكه در دو آيه اخير ابتداء سَبْعَ‌ سَماواتٍ‌* آمده سپس‌ «السَّماءَ الدُّنْيا»* پر واضح است كه نظر بر نزديكترين آسمان از آن هفتگانه است.

8- در بعضى از آيات هست كه زمين پيش از آسمانها آفريده شد و در بعضى بالعكس مثل‌ «خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ‌ ... ثُمَّ اسْتَوى‌ إِلَى‌ السَّماءِ وَ هِيَ دُخانٌ‌ ... فَقَضاهُنَّ سَبْعَ‌ سَماواتٍ‌» فصلت: 9- 12 «خَلَقَ لَكُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ اسْتَوى‌ إِلَى‌ السَّماءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ‌ سَماواتٍ‌» بقره: 29. در اينجا خلقت و تشكيل زمين پيش از آسمانهاست ولى در آيات: «أَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ‌ السَّماءُ بَناها. رَفَعَ سَمْكَها فَسَوَّاها. وَ أَغْطَشَ لَيْلَها وَ أَخْرَجَ ضُحاها. وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها. أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها. وَ الْجِبالَ أَرْساها» نازعات: 27- 32. ملاحظه ميشود كه دحور و گستردن يا چرخانيدن زمين پس از بناى آسمان است.

از اين رو ميتوان گفت: مراد از «السَّماءُ بَناها» آسمان منظومه شمسى است كه شامل خورشيد و تمام سيارات آن است نه آسمانهاى هفتگانه محيط بر زمين و قطعى است كه زمين پس از تشكيل فضاى منظومه شمسى باين صورت در آمده است فضائى را در نظر بياوريد كه خورشيد با بيشتر از هزار و ششصد سياره و دنباله‌دار و سنگهاى بزرگ در آن جاى گرفته‌اند،