اسلام هر چند مخصوص شريعت حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله شده ولى
تمام اديان اسلاماند و پيامبران از مردم جز تسليم شدن بخدا و انقياد، چيزى
نخواستهاند.
آيه اول اين حقيقت را روشن ميكند: دين در نزد خدا فقط اسلام و انقياد
بخداست. و اختلاف اهل كتاب از روى جهل و نادانى نيست بلكه دانسته و از روى حسد
اختلاف كردهاند و گرنه ميدانند كه دين خضوع باراده حق و انقياد بآن است و ميدانند
كه اين دين حق است و جز تسليم شدن بخدا نيست آنها دانسته بآيات حق كافر ميشوند. در
سوره آل عمران از آيه 81 ميثاق پيامبران در تصديق يكديگر و انقياد اهل آسمانها و
زمين، بيان شده و سپس فرموده: بگو بخدا و بآنچه بر ما و بر ابراهيم، اسمعيل، اسحق،
يعقوب، اسباط، موسى، عيسى، و ساير پيامبران نازل شده ايمان آورديم و تسليم شديم و
همه را پيامبر خدا ميدانيم و آنگاه فرموده:
نظر باصل لغت: اسلام ناشى از ايمان و نتيجه آن است كه ايمان از امن و
آرامش قلب است، مؤمن كسى است كه عقايد حقه را تصديق كند و قلبش درباره آنها آرام و
مطمئن و بى تشويش باشد. «إِنَّمَاالْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ
لَمْ يَرْتابُوا ...»حجرات:
15. ريب چنانكه گفتهايم قلق و اضطراب و تشويش قلب است. چنين كسى قهرا بآنچه
ميداند تسليم و منقاد ميشود. و انقياد