و نيز نقل شده كه درباره ابو عامر راهب كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله او را فاسق ناميد و با حضرت مخالفت كرد نازل شده است.

در مجمع و جوامع الجامع از حضرت باقر عليه السّلام نقل شده: اصل آن درباره بلعم است سپس خداوند آنرا بر هر كه در مقابل هدايت خدا هواى خويش را پيروى كند مثل زده است.

خلاصه آنكه آيه شريفه حال كسى را كه ميداند و عمل نميكند مجسّم مى‌نمايد يعنى: بر آنها بخوان داستان كسى را كه آيات خود بدو داديم از آيات ما بيرون رفت (مثل بيرون رفتن مار از پوست خود و يا مثل انداختن شخص لباس خود را) شيطان بدنبال او شد و او را يافت تا از گمراهان گرديد. اگر ميخواستيم او را بوسيله آن آيه رفعت ميداديم ولى او بپستى گرائيد و هوس خويش را پيروى كرد حكايت وى حكايت سگ است اگر بر او هجوم برى پارس ميكند و زبان بيرون ميكند و اگر او را واگذارى باز پارس ميكند (نصيحت كنى يا نه سودى ندارد چون ميداند و نميكند) اين است حكايت آنانكه آيات ما را تكذيب كرده‌اند. داستانها را بخوان شايد انديشه كنند.

سلسبيل: «عَيْناً فِيها تُسَمَّى‌ سَلْسَبِيلًا» انسان: 18. اين كلمه بظاهر آيه نام چشمه‌ايست در بهشت. در اقرب گويد:

سلسبيل چيز نرم را گويند كه كلفتى در آن نباشد و نيز بمعنى خمر است. در جوامع الجامع گويد: گويند شراب سلسل و سلسال و سلسبيل. زيادت باء دلالت بر نهايت سلاست و نرمى دارد اين كلمه در قرآن فقط يكبار آمده است. راغب گويد: گفته‌اند آن نام هر چشمه‌ايست كه جريانش سريع باشد.

سلسلة: زنجير. «ثُمَّ فِي‌ سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ» حاقة:

32. معنى آيه در «ذرع» گذشت.

جمع آن سلاسل است‌ «إِذِ الْأَغْلالُ فِي أَعْناقِهِمْ وَ السَّلاسِلُ‌ يُسْحَبُونَ» غافر:

71. آنگاه كه غل‌ها و زنجيرها در گردنشان باشد، كشيده شوند. در