بمناسبت حال و محلّ يعنى تمام عبادتها براى خداست غير خدا را عبادت نكنيد چنانكه در مجمع از حسن نقل شده كه مراد نمازهاست، روايت شده: معتصم از امام جواد عليه السّلام از اين آيه سؤال كرد فرمود: مراد از مساجد اعضاء هفتگانه سجده است (مجمع).

«وَ ادْخُلُوا الْبابَ‌ سُجَّداً وَ قُولُوا حِطَّةٌ ...» بقره: 58. بنى اسرائيل در صحراى سينا بحالت بيابان گردى و آزاد زندگى ميكردند در صورت شهرنشينى مجبور بودند كه از قوانين پيروى كنند و بدانند كه از آزادى بيابان ساقط شده و پائين آمده‌اند ظاهرا مراد آنست: از دروازه شهر وارد شويد در حاليكه بقوانين شهرنشينى خاضع‌ايد و بگوئيد: اين يكنوع حطّه و پائين آمدن و محدوديّت است.

سجر: افروختن آتش. پر كردن.

راغب آنرا تشديد آتش گفته. صحاح و قاموس آنرا سرخ كردن تنور و پر از آب كردن نهر و غير آنها گفته‌اند عبارت قاموس چنين است «سَجَرَ التَّنُّورَ: أَحْمَاهُ و النَّهَرَ: مَلَأَهُ» زمخشرى آنرا پر كردن گفته‌ سَجَرَ التّنورَ يعنى آن را با آتشگيره و هيزم پر كرد.

طبرسى رحمه اللّه ذيل آيه 72 غافر فرموده: اصل سجر انداختن هيزم در آتش است و در ذيل آيه 6 طور آنرا پر كردن گفته و گويد: سَجَرْتُ‌ التّنورَ يعنى آنرا از آتش پر كردم. در نهج- البلاغه خطبه 222 آمده‌

«وَ تَجُرُّنِي إِلَى نَارٍ سَجَرَهَا جَبَّارُهَا لِغَضَبِهِ».

كه بمعنى افروختن و سرخ كردن است.

خلاصه اينها، افروختن و پر كردن است و اصل آن بنا بقول مجمع انداختن در آتش است‌ «ثُمَّ فِي النَّارِ يُسْجَرُونَ‌» غافر: 72. معنى آيه يكى از اين سه تا است: سپس در آتش انداخته ميشوند.

سپس پر كرده ميشوند در آتش. سپس در آتش سوخته ميشوند. مثل‌ «أَ فَمَنْ يُلْقى‌ فِي النَّارِ ...» فصلت: 40. «يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلى‌ نارِ جَهَنَّمَ دَعًّا» طور: 13.

«فَأُدْخِلُوا ناراً ...» نوح: 25.