«وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ. وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ. وَ الْبَحْرِالْمَسْجُورِ. إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ
لَواقِعٌ»طور:
4- 7. ظاهرا مراد از بيت المعمور كعبه است به «عمر» رجوع
شود. مراد از سقف مرفوع بقرينه «وَجَعَلْنَا السَّماءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً ...»انبياء: 32. آسمان است و از على عليه السّلام نيز نقل شده و بحر مسجور
درياى گداخته و يا درياى مملو است.
بگمان بيشتر مراد از بحر مسجور درياى مركز زمين است و مفرد بودن آن
مؤيّد اين معنى است، چنانكه ميدانيم مركز زمين درياى مذاب سهمگينى است كه از كثرت
فشار مانند خمير و لاستيك ميباشد و چون كمى بالا آمد از فشار آن كاسته شده و بصورت
مواد مذاب آتشفشانى ميكند.
در «رتق» نيز اين سخن گفته شد و چون آيات
راجع بقيامت است و از آيات «وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها»زلزله: 2.
«وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ.
وَ أَلْقَتْ ما فِيها وَ تَخَلَّتْ»انشقاق: 3 و 4 ميتوان بدست آورد كه در ابتداى قيامت مقدارى از آن
مواد بيرون خواهد ريخت.
«وَإِذَا الْبِحارُسُجِّرَتْ»تكوير:
6. و
چون درياها افروخته و گداخته شوند بعيد است آنرا پر شدن معنى كنيم زيرا در آينده
آبى غير از آب درياها نخواهيم داشت كه روى آنها ريخته و پر شوند. آيه درباره
مقدمات قيامت است باحتمال نزديك بيقين گداخته شدن درياها در اثر بزرگ شدن حجم
خورشيد و يا بيرون ريختن مواد مذاب زمين و يا تخليه نيروها است كه از بهم خوردن
نظم فعلى بوجود خواهد آمد. اين مطلب را در رساله معاد از نظر قرآن و علم مشروحا
گفتهايم. همينطور است «وَإِذَا الْبِحارُ فُجِّرَتْ»انفطار: 3. كه شكافتن درياها در
اثر كثرت حرارت خواهد بود قرآن فرموده: «يَوْمَتَكُونُ السَّماءُ كَالْمُهْلِ»معارج: 8. آسمان چون آهن گداخته و
يا چون ته مانده روغن جوشان شود در اينصورت قهرا دريا ها افروخته و تبخير خواهند
شد.