ميكند: مشركان دوست داشتند كه فارس بر روم غلبه كند چون فارس بت پرست بودند و مسلمانان دوست ميداشتند كه روم بر فارس پيروز گردد كه آنها اهل كتاب بودند. اين سخن را بابو بكر گفتند ابو بكر آنرا بحضرت رسول صلى اللّه عليه و آله گفت حضرت فرمود:

روميان بزودى غالب خواهند شد، خواهيم گفت كه اين سخن و نظير آن قابل قبول نيست.

در برهان از امام باقر عليه السّلام نقل شده كه فرمود: چون رسول خدا بر پادشاه روم و فارس نامه نوشت شاه روم نامه آنحضرت را تعظيم كرد و بفرستاده‌اش احترام نمود ولى شاه فارس نامه آنحضرت را پاره كرد و بنماينده‌اش اهانت نمود و در آنموقع فارس و روم در جنگ بودند مسلمانان دوست ميداشتند كه روميان غلبه كنند و بشاه روم اميد بيشتر داشتند ولى غلبه نصيب فارس شد مسلمانان غمگين گشتند خدا آيه غلبت الروم را نازل فرمود ... روايت سندش خوب نيست و ذيلش بسيار مشوّش است و در صورت قبول كردن بايد آيه را مدنى دانست نه مكّى حال آنكه سوره مكّى است در سوره روم از مغلوب شدن روم سپس از غلبه آنها خبر رفته و در آيه 6 فرموده‌ «وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ» و در آيه 4 فرموده‌ «وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ. بِنَصْرِ اللَّهِ» و در آخر سوره درباره پيروزى دين برسول خدا مژده ميدهد كه‌ «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ» لذا بايد گفت: خدا كه وعده پيروزى روم را داده و آنرا وعده بى تخلّف خوانده در صورت غلبه روم معلوم ميشد كه مسلمانان نيز بر مشركين غلبه خواهند كرد و علت جمله‌ «يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ» همين است و گر نه روم اهل كتاب و فارس نيز لاحق باهل كتاب بودند و غلبه آنها نسبت بيكديگر ربطى بمسلمين نداشت.

بلكه آيات ميخواهند بگويند:

همانطور كه روم مغلوب در كمتر از ده سال غلبه خواهد يافت مسلمانان‌