هزار و پانصد خواهد رسيد كه محلّ ذوب شدن سنگهاست با وجود اين بعلت فشار شديد نزديك به دو هزار آتمسفر كه در اين عمق حكمفرماست موادّ و سنگها سيّال نميشوند بلكه خاصيت پلاستيكى بدست ميآورند كه گاهى در قشرهاى نازك حركت كرده و در اثر كم شدن فشار بصورت مذاب در آمده و در شكل آتشفشان بيرون مى‌ريزند معمولا پذيرفته شده كه هسته و مركز زمين بعد از پنجاه كيلومتر عمق كه هنوز بمركز اصلى نرسيده داراى دو هزار درجه حرارت ميشود و آن از درجه ذوب آهن كه هزار و پانصد و سى پنج است بيشتر ميباشد.

از عمق 3000 كيلو متر هسته آهنى زمين شروع ميشود كه درجه حرارت آن چهار هزار و درجه فشار در حدود دو ميليون آتمسفر است در گذشته ميگفتند مركز زمين مذاب است بعدها گفتند در آن فشار عجيب، مذاب نميتواند باشد بلكه مركز آن در اثر حرارت و فشار پلاستيكى و قابل ارتجاع است و در قشرهاى نازك زمين كه ببالا ميايد بتدريج از فشار كاسته شده بصورت مذاب آمده و آتشفشان بوجود ميايد.

بهر حال مركز زمين مثل پوسته آن جامد نيست و پوسته آن نسبت بمركز، مثل پوسته تخم مرغ است نسبت بدرون آن، زمين با حركتهاى وضعى و انتقالى و محورى و ساير حركتهاى ديگريكه دارد اگر كوهها نميبود مرتبا پوسته آن كه روى هسته پلاستيكى زمين قرار گرفته باين سو و آن سو ميلغزيد و زندگى را غير ممكن ميساخت و چه بسا كه پوسته پاره ميشد، و اين كوهها هستند كه از هر طرف سر بآسمان كشيده و چند مقابل آن در زير زمين ريشه دوانيده و از هر طرف پوسته زمين را بزنجير كشيده و آنرا بر روى هسته ميخكوب كرده‌اند.

ناگفته نماند ريشه كوهها در زير زمين چند مقابل ارتفاع آنها روى زمين است و نيز ناگفته نماند كه كوهها فقط بر روى قاره‌ها نيستند