حرجى نيست كه آنرا ننويسيد.

6- الْحَمْدُ لِلَّهِ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ جاعِلِ الْمَلائِكَةِ رُسُلًا أُولِي‌ أَجْنِحَةٍ مَثْنى‌ وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ ما يَشاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ فاطر: 1.

آيه شريفه از چند جهت قابل گفتگوست اوّل: آنكه ملائكه فرستادگان خدايند. بعضى‌ها آنرا منحصر بوحى كرده و گفته‌اند:

ملائكه فرستاده خدايند و خدا آنها را با وحى بسوى انبياء ميفرستد ولى اوّلا تمام ملائكه وحى آور نيستند حال آنكه «الملائكه» جمع محلّى بالف و لام است و افاده عموم ميكند ثانيا ملائكه مأموريت‌هاى زيادى دارند و براى هر كار تكوينى و تشريعى از جانب خدا فرستاده ميشوند براى قبض روح، براى باران، براى نوشتن اعمال بندگان و تمشيت كارهاى خارج از شمار.

بعد از ملهم شدن باين مطلب ديدم الميزان نيز بر خلاف عدّه‌اى آنرا اعمّ گرفته و فرموده: موجبى بر اين تخصيص نداريم. قرآن كلمه رسل را بر غير آورندگان وحى اطلاق كرده مثل‌ حَتَّى إِذا جاءَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا انعام: 61 إِنَّ رُسُلَنا يَكْتُبُونَ ما تَمْكُرُونَ‌ يونس: 21 وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهِيمَ بِالْبُشْرى‌ قالُوا إِنَّا مُهْلِكُوا أَهْلِ هذِهِ الْقَرْيَةِ عنكبوت: 31.

دوّم: مراد از اجنحه (بالها) در آيه چيست؟ ملائكه دو دو، سه سه، چهار چهار بال دارند يعنى چه؟

عده كثيرى از مفسرين امثال طبرسى، فيض، زمخشرى، بيضاوى، ابن كثير و غيره جناح را بمعنى بال گرفته و گفته‌اند: بعضى از ملائكه دو بال، بعضى سه بال و بعضى چهار بال دارند حتى زمخشرى در محلّ قرار گرفتن بال سوّم بحث كرده، يك احتمالش آنست كه محلّ بال سوّم ما بين كتف ملك است. ولى توجّه نكرده كه ملك جسم نيست كتف و ميان دو كتف از كجا خواهد داشت.