طبرسى فرموده: اصل آن دننار است نون اوّل براى كثرت استعمال و سهولت
تلفّظ، بياء قلب شده راغب نيز چنين گفته است.
در قاموس گويد: علّت قلب آنست كه بمصادر مثل كِذَّاب (بكسر اوّل)
ملتبس نشود در اقرب گفته: دينار قسمتى از پولهاى قديمى است و فارسى معرّب و اصل آن
دنّار است بدليل آنكه جمع آن دنانير ميايد.
آية اللَّه يزدى در عروة الوثقى در زكوة نقدين فرموده: دينار يكمثقال
شرعى طلاست و آن سه ربع مثقال صيرفى است.
بنظر ميايد مراد از آن در آيه شريفه پول اندك است نه دينار شرعى.
يعنى از اهل كتاب بعضى هست كه اگر او را بر يك دينار امين كنى بتو ردّ نميكند مگر
آنكه پيوسته بطلب بر او ايستاده باشى اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافته است.
دنى:دنو يعنى نزديك شدن «ثُمَدَنافَتَدَلَّى»نجم: 8 يعنى پس نزديك و نزديكتر شد. اسم فاعل آن دان و دانية است
مثلوَ
جَنَى الْجَنَّتَيْنِدانٍرحمن:
54 يعنى
ميوه هر دو بهشت (بآنها) نزديك و در دسترس است. و نحوفِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ
قُطُوفُهادانِيَةٌ»حاقّة: 23
يعنى ميوههاى آن نزديك است (نسبت باهل بهشت) «يُدْنِينَعَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ»احزاب: 59 يعنى جلبابهاى خويش را
بخود نزديك كنند.
أَدْنَى:نا گفته نماند: أدنى ممكن است اسم تفضيل باشد از دَنِي و دَنَاءَة كه
بمعنى پستى و خسّت است. در اين صورت معنى آن پستتر و خسيستر است. و نيز از دنوّ
ميايد كه بمعنى نزديكتر است. آيه زيرا از قسم اوّل است «قالَأَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَأَدْنىبِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ ...»بقره