را قسمت ميكنند فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً.

قابل دقت است كه بعد از وَ الذَّارِياتِ‌، سه صيغه ديگر همه با فاء آمده است يعنى اين چهار امر پشت سر هم و نتيجه همديگراند.

نظير اين آيات، آيات اوّل سوره مرسلات و نازعات است.

ارتباط اين چهار قسم با مقسم به كه‌ إِنَّما تُوعَدُونَ لَصادِقٌ وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ‌ باشد شايد آن است:

همانطور كه توليد بادها از محلّى شروع شده و تدريجا بالاخره بنتيجه‌اى ميانجامد جريان دنيا و اين زندگى نيز در آخر بروز جزا و پاداش ميانجامد وقوع جزاء نتيجه سير عالم است چنانكه تقسيم امر نتيجه حركت ابرهاست.

اگر بگوئيم ملائكه با اين بادها با هم‌اند و مشيّت خدا را روان ميكنند اشكالى ندارد ولى نميشود گفت از اين فاعلها كه با الف و تاء جمع بسته شده ملائك مراد است زيرا جمعى كه با الف و تاء باشد يا براى مؤنّث حقيقى است مثل مؤمنات و يا صفت مذكّر غير عاقل است مثل مرفوعات و منصوبات.

ملائكه بصراحت قرآن مؤنّث نيستند و آنانكه ملائكه را دختران خدا ميدانند در قرآن تكذيب شده‌اند و خدا ملائكه را با جمع مذكّر أولو العقل ذكر كرده‌ بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ‌ وَ تَرَى الْمَلائِكَةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ‌ زمر: 75.

و ايضا ملائكه عاقل و ذى شعوراند پس مراد بادها، ابرها و يا چيزهاى ديگر است.

در كتاب آغاز و انجام جهان ص 87 ببعد ذاريات حاملات جاريات و مقسّمات را باتمها و الكترونها و پروتونها و نوترونها حمل كرده و در اين باره بيان عالى دارد، تطبيق ايشان با مقسم به كه وقوع قيامت باشد بسيار مناسب است طالبين بآنجا رجوع كنند.

ه: فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ‌ الْجَوارِ الْكُنَّسِ‌ تكوير: 16. اين آيه در «خنس» خواهد آمد انشاء اللَّه.