فرس جمع خولىّ بمعنى غلام نيز آمده است در نهج البلاغه نامه 62 فرموده. من ناراحتم از اينكه سفيهان و بد كاران والى اين امّت شوند

«فَيَتَّخِذُوا مَالَ اللَّهِ دُوَلًا وَ عِبَادَهُ‌ خَوَلًا».

دول بر وزن صرد بمعنى گرداندن مال ميان چند نفر است و خول بمعنى بندگان و بردگان است يعنى: مال خدا را ميان خود بگردانند و به بندگان خدا ندهند و بندگان خدا را بردگان خود بدانند در اينجا نيز معناى عطيّه ملحوظ است يعنى خيال كنند كه خدا مردم را بآنها برده عطا كرده است.

و حديث مشهور در باره بنى- اميّه كه از حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله نقل شده از همين مادّه است و آن چنين است‌

«اذا بَلَغَ بَنُو أَبِى الْعَاصِ ثَلَثِينَ رَجُلًا اتَّخَذُوا مَالَ اللَّهِ دُوَلًا وَ دِينَ اللَّهِ دَخَلًا وَ عِبَادَ اللَّهِ‌ خَوَلًا».

خال: بمعنى دائى و جمع آن اخوال است مثل‌ وَ بَناتِ‌ خالِكَ‌ وَ بَناتِ‌ خالاتِكَ‌ احزاب: 50 و أَوْ بُيُوتِ‌ أَخْوالِكُمْ‌ أَوْ بُيُوتِ‌ خالاتِكُمْ‌ نور: 61.

و خاله: خواهر مادر است و جمع آن خالات است كه گذشت‌

خون: خيانت مقابل امانت است. و اصل آن چنانكه در مجمع ذيل آيه 186 بقره گفته بمعنى منع حق است راغب ميگويد: خيانت و نفاق هر دو يكى است ولى خيانت نسبت بعهد و امانت و نفاق نسبت بدين گفته ميشود سپس با هم ميشوند. پس خيانت مخالفت حق است با نقض عهد در نهان.

على هذا خيانت بمعنى منع حق و مخالفت با حقّ است. وَ إِنْ يُرِيدُوا خِيانَتَكَ‌ فَقَدْ خانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ ... انفال: 71 مراد از خيانت در اينجا نقض عهد و مخالفت حق است كه اسيران مثلا ميخواستند پس از آزادى باز بجنگ آنحضرت بيايند يعنى اگر بخواهند با تو خيانت و حيله و نقض عهد كنند از پيش بخدا خيانت كرده و مخالفت با حق كرده‌اند پس خدا بدامشان انداخت.