گرفته گفته‌اند. (مجمع) كشّاف بى‌عيب گفته در ج 6 كافى ص 12 از امام باقر عليهم السّلام نقل است:

مخلّقه آنهائى است كه خدا در صلب آدم عليهم السّلام خلق و اخذ ميثاق كرده ...

و آنها همان‌اند كه بدنيا ميايند ...

امّا غير مخلّقه هر انسان است كه در صلب آدم خلقش نكرده ... و آنها عبارتند از نطفه‌هاى عزل شده و بچه‌هاى سقط شده قبل از ولوج روح.

خلل: (بر وزن فرس) گشادگى ميان دو چيز. جمع آن خلال است (مفردات- مجمع) فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ‌ خِلالِهِ‌ نور: 43 مى‌بينى باران را كه از ميان ابرها خارج ميشود.

خلال مصدر باب مفاعله نيز آمده چنانكه خواهد آمد و نيز مفرد بكار رفته بمعنى وسط چنانكه ابن اثير در نهايه گفته است‌ وَ لَأَوْضَعُوا خِلالَكُمْ‌ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ توبه: 47 ميان شما اراجيف مى‌ساختند و فتنه جوئى ميكردند فَجاسُوا خِلالَ‌ الدِّيارِ ... اسراء: 5 كاوش ميكنند ميان خانه‌ها را.

خُلَّة: بضمّ اوّل بمعنى مودّت و دوستى است طبرسى آنرا مودّت خالص گفته است راغب در وجه آن سه علّت ذكر كرده يكى آنكه دوستى و مودّت در وسط نفس قرار دارد و يا آنكه نفس را ميشكافد و در آن اثر ميگذارد مثل تير در هدف. و يا اينكه احتياج بآن مودّت زياد است (بنا بر آنكه معناى خلّت (احتياج) در آن منظور باشد وجه اوّل را ابن اثير نيز در نهايه گفته است.

يَوْمٌ لا بَيْعٌ فِيهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ بقره: 254 روزيكه در آن خريد و فروش، دوستى و شفاعت نيست. يَوْمٌ لا بَيْعٌ فِيهِ وَ لا خِلالٌ‌ ابراهيم: 31 خلال در آيه شريفه مصدر باب مفاعله و بمعنى دوستى است.

خليل: دوست‌ يا وَيْلَتى‌ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلِيلًا فرقان: 28 وَ اتَّخَذَ اللَّهُ إِبْراهِيمَ‌ خَلِيلًا