در باره آيه‌ إِنْ هذا إِلَّا خُلُقُ‌ الْأَوَّلِينَ‌ شعراء: 137 گفته‌اند: نيست اين مگر دروغ و افتراء پيشينيان.

طبرسى فرموده: عدّه‌اى آنرا بفتح خاء خوانده‌اند و ديگران بضمّ خاء و لام. ابو على گفته: خُلُقُ الْأَوَّلِينَ‌ يعنى عادت پيشينيان و دروغ آنها طبرسى خودش آنرا كذب معنى كرده يعنى قوم عاد بهود گفتند:

سخنان تو همان دروغ گذشتگان است. بعضى گفته‌اند: مراد آنست كه: اين كار ما و اين بناء و مصانع، عادت پيشينيان ماست.

وَ خَلَقَ‌ كُلَّ شَيْ‌ءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيراً فرقان: 2 آيه شريفه دليل آن آنست كه مخلوقات بطور كلّى آفريده خدااند و غير از او خالق بالاستقلال وجود ندارد بر خلاف قول ثنويّه كه مبدء عالم را دو تا دانسته و شرور و ظلمت را مخلوق اهريمن ميدانند. نظير اين آيه است آيات‌ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ خالِقُ‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ فَاعْبُدُوهُ‌ انعام: 102 قُلِ اللَّهُ‌ خالِقُ‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ رعد: 16 همچنين است آيه 62 زمر و 62 غافر. و اين مطلب در بحث لفظ جلاله «اللّه» گذشت.

الَّذِي‌ خَلَقَ‌ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ملك: 2 اين آيه روشن ميكند كه مرگ همچون زندگى مخلوق و آفريده است و عدم صرف نيست.

إِنَّما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثاناً وَ تَخْلُقُونَ‌ إِفْكاً عنكبوت:

17 گويا مراد از تَخْلُقُونَ إِفْكاً آن است كه: بدروغ اينها را معبود ميخوانيد اينها معبود نيستند و لا يضرّ و لا ينفع‌اند مثل‌ إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ‌ نجم: 23 معنى آيه چنين ميشود: غير از خدا بتهائى را مى‌پرستيد و آنها را بدروغ معبود ميخوانيد و دروغ ميسازيد.

در اين آيه دروغ سازى خلق الافك خوانده شده است. چنانكه در آيه‌ لَمْ‌ يُخْلَقْ‌ مِثْلُها فِي الْبِلادِ فجر:

8 از ساختن بناى ارم خلق تعبير شده است.