بشكل نيرو از بدن وى بيرون ميريزد و همان نيروها بنا بر حقيقت بقاء اعمال در عالم باقى مى‌مانند و ذرّه‌اى از آنها كاسته نميشود. آن نيروها در آخرت بخود آدم بر ميگردند و اى بسا اعمال چشم در جاى چشم و اعمال دست در جاى دست و هكذا مى‌نشيند و بهمان اعضا تبديل ميشود. و چشم و گوش و غيره كه از آنها تشكيل شده هميشه در عذاب يا در رحمت خواهد بود مثلا زبانى كه از ميليونها لا اله الّا اللّه تشكيل يافته هميشه راحت و هميشه گويا و هميشه شاد خواهد بود و زبانيكه از غيبت و بهتان و دشنام و غيره فراهم آمده هميشه در عذاب خواهد بود. همانطور كه شورى از نمك، ترى از آب، چربى از روغن جدا شدنى نيست اينگونه اعضاء نيز كه از اعمال نيك و بد بوجود آمده‌اند چون ذات و اصل خميره آنها همان رحمت يا عذاب است همواره در عذاب و يا در رحمت خواهند بود قرآن مجيد فرموده‌ لا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌ تحريم: 7 امروز عذر مياريد فقط آنچه را كه ميكرديد سزا داده ميشويد، يعنى اينها عين همان اعمال است كه بخودتان باز گشته است. آيات قرآن در بيان اين حقيقت يكى دو تا نيست بلكه آيات زيادى در اين زمينه آمده است.

آقاى محمد امين رضوى سلدوزى در كتاب تجسم عمل يا تبدّل نيرو بماده ص 42 ذيل عنوان انسانى كه از لذت و يا از رنج ساخته ميشود اين مطلب را بطور واضح شرح داده است. كسانى را كه در اين زمينه خواهان تحقيق و توضيح بيشتراند مطالعه همان كتاب را توصيه ميكنم كه در اين باره كتابى كم نظير و يا بى‌نظير است.

در عين حال بايد آيات چهارگانه گذشته و توضيحاتى را كه داده شد از نظر دور نداشت و حقيقت كار را بخدا موكول كرد.

خلص: خُلُوص بمعنى صاف‌