ستمكارتر از آنكه مانع از ياد خدا در مساجد باشد و در خرابى آنها بكوشد. خراب در آيه ممكن است بمعنى ويران شدن و ويران كردن باشد. صدر آيه ميفهماند كه خراب شدن مسجد، خالى ماندن آن است گر چه حمل بويران شدن نيز جايز است.

يُخْرِبُونَ‌ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَ أَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ‌ حشر: 2 اين آيه در باره بيرون راندن عدّه‌اى از يهود از اطراف مدينه است كه خانه‌هاى خود را از داخل خراب ميكردند تا بعد از رفتن براى اهل اسلام مورد استفاده نشود و مسلمانان از خارج ويران ميكردند تا راه باز كرده گرفتارشان كنند. چون خود سبب اينكار بودند لذا فرموده:

خانه‌هاى خود را بدست خود و بدست مسلمانان خراب ميكردند.

خروج: بيرون شدن. آشكار شدن. وَ لَوْ أَرادُوا الْخُرُوجَ‌ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً ... توبه: 46 اگر ببيرون رفتن از براى جهاد مايل ميبودند وسيله آنرا فراهم ميكردند.

اخراج و خروج در خارج شدن و خارج كردن معمولى مثل خارج شدن از منزل و در ظاهر شدن مثل خروج ميوه از درخت و نظائر آن بكار رفته است ولى معنى اوّلى كه همان آشكار شدن باشد در همه جا ملحوظ است و در آيات‌ قالَ‌ اخْرُجْ‌ مِنْها مَذْؤُماً مَدْحُوراً اعراف: 18 فَاخْرُجْ‌ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ‌ حجر: 34 فَاخْرُجْ‌ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ‌ اعراف: 13 شايد منظور، خروج از مقام و مرتبه باشد.

خَرْج در آيه‌ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ‌ خَرْجاً عَلى‌ أَنْ تَجْعَلَ بَيْنَنا وَ بَيْنَهُمْ سَدًّا كهف: 94 بمعنى مزد و اجرت است و چون آيات بعدى حكايت ميكند كه ذو القرنين از آنها كارگر و تكّه‌هاى آهن و سرب خواست و در جواب آيه فوق گفت:

ما مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيْرٌ ... لذا پيداست كه غرض آنها از خرج مزد و اجرت بوده است نه وسائل‌