آيه شريفه در وصف حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم است و دليل آنست كه هر پاكيزه در اسلام حلال و هر پليد حرام است، ظاهرا در خارج از نصّهاى خاصّ كه مبيّن حلال و حرام‌اند ميشود بعموم آيه استناد كرد بعبارت ديگر در چيزهائى كه راجع بآنها حكم بخصوصى نرسيده ميشود از اين آيه حكم استنباط نمود بقيّه مطلب را در لفظ «طيّب» مطالعه كنيد.

وَ مَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ ما لَها مِنْ قَرارٍ ابراهيم: 26 كلمه خبيثه را كلمه كفر و شرك گفته‌اند چنانكه كلمه طيّبه را در آيه ما قبل كلمه توحيد. ولى ميشود گفت: مراد از آن عموم شرك و قانونهاى غير طبيعى و كلمات نا حق باشد و مراد از كلمه طيّبه خلاف آن. رجوع شود به «طيّب».

خبر: (بر وزن قفل) دانستن و علم بشى‌ء. «خَبَرَ الشَّيْ‌ءَ خَبَراً:

عَلِمَهُ» و خَبَر (بر وزن فرس) آنچه نقل و حكايت ميشود (اقرب) كَذلِكَ وَ قَدْ أَحَطْنا بِما لَدَيْهِ‌ خُبْراً كهف:

91 آنچه را نزد او بود احاطه كرديم و دانستيم‌ وَ كَيْفَ تَصْبِرُ عَلى‌ ما لَمْ تُحِطْ بِهِ‌ خُبْراً كهف: 68 چگونه شكيبا ميشوى در آنچه دانش تو احاطه نكرده است.

إِذْ قالَ مُوسى‌ لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ ناراً سَآتِيكُمْ مِنْها بِخَبَرٍ ... نمل:

7 موسى بخانواده‌اش گفت: من آتشى ديدم بزودى از آن براى شما خبرى مياورم.

راغب گويد: خبر (بفتح اوّل و دوّم) علم باشياء است از طريق اخبار و حكايت و گفته‌اند:

خبره دانستن باطن كار است.

خبير: دانا و آن از اسماء حسنى است و چهل پنج بار در قرآن مجيد آمده است‌ إِنَّ اللَّهَ‌ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ‌ مائده: 8 وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ هُوَ الْحَكِيمُ‌ الْخَبِيرُ انعام: 18 در الميزان فرموده: خبير از خبره مأخوذ است و آن بمعنى علم بجزئيّات است و آن اخصّ از