يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَ إِنَّ جَهَنَّمَلَمُحِيطَةٌبِالْكافِرِينَعنكبوت: 54 عذاب را بعجله از تو
ميخواهند حال آنكه جهنّم كافران را فرا گرفته است.
آيه شريفه مبيّن آنست كه جهنّم در حال حاضر كفّار را فرا گرفته است
ولى متوجّه آن نيستند همانطور كه برق در ابر و آتش در سنگ پنهان است و ما متوجّه
نيستيم هكذا جهنّم در اين زندگى مخفى است و اهل كفر را فرا گرفته ولى متوجّه آن
نيستند.
نظير اين، آياتإِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي
جَحِيمٍ. يَصْلَوْنَها يَوْمَ الدِّينِ. وَ ما هُمْ عَنْها بِغائِبِينَانفطار: 13- 16 است بنا بر آنكه
جملههاى اسميّه دلالت بر حال و استمرار دارند.
محيط: از اسماء اللَّه الحسنى است يعنى إِحَاطه كننده. فرا گيرنده كه
با علم و حفظ قابل جمع است و ميشود آنرا فرا گيرنده، عالم، و حافظ معنى كردإِنَّ اللَّهَ بِما
يَعْمَلُونَمُحِيطٌخدا آنچه را كه ميكنند فرا گرفته و
عالم و نگهدارنده است.
و چون محيط در جاى حافظ بكار رود قهرا شدت حفظ و تمام علم را
ميفهماند زيرا معنى اصلى كلمه فرا گيرنده است در مجمع ذيل آيه 126 نساء گفته: معنى
محيط بالشىء آنست كه من جميع الجهات بآن داناست.
در خاتمه بايد دانست كه افعال و مشتقات اين مادّه در قرآن كريم همه
از باب افعال بكار رفته است و كلمه محيط مجموعا يازده بار آمده است هشت بار درباره
خدا، دو بار در خصوص جهنّم، و يك دفعه در مورد عذاب.