با پيش آمدى احاطه شويد.

يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَ إِنَّ جَهَنَّمَ‌ لَمُحِيطَةٌ بِالْكافِرِينَ‌ عنكبوت: 54 عذاب را بعجله از تو ميخواهند حال آنكه جهنّم كافران را فرا گرفته است.

آيه شريفه مبيّن آنست كه جهنّم در حال حاضر كفّار را فرا گرفته است ولى متوجّه آن نيستند همانطور كه برق در ابر و آتش در سنگ پنهان است و ما متوجّه نيستيم هكذا جهنّم در اين زندگى مخفى است و اهل كفر را فرا گرفته ولى متوجّه آن نيستند.

نظير اين، آيات‌ إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ. يَصْلَوْنَها يَوْمَ الدِّينِ. وَ ما هُمْ عَنْها بِغائِبِينَ‌ انفطار: 13- 16 است بنا بر آنكه جمله‌هاى اسميّه دلالت بر حال و استمرار دارند.

وَ اللَّهُ‌ مُحِيطٌ بِالْكافِرِينَ‌ بقره: 19 أَلا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ مُحِيطٌ فصلت: 54 إِنَّ رَبِّي بِما تَعْمَلُونَ‌ مُحِيطٌ هود: 92 وَ كانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ مُحِيطاً نساء: 126.

محيط: از اسماء اللَّه الحسنى است يعنى إِحَاطه كننده. فرا گيرنده كه با علم و حفظ قابل جمع است و ميشود آنرا فرا گيرنده، عالم، و حافظ معنى كرد إِنَّ اللَّهَ بِما يَعْمَلُونَ‌ مُحِيطٌ خدا آنچه را كه ميكنند فرا گرفته و عالم و نگهدارنده است.

و چون محيط در جاى حافظ بكار رود قهرا شدت حفظ و تمام علم را ميفهماند زيرا معنى اصلى كلمه فرا گيرنده است در مجمع ذيل آيه 126 نساء گفته: معنى محيط بالشى‌ء آنست كه من جميع الجهات بآن داناست.

در خاتمه بايد دانست كه افعال و مشتقات اين مادّه در قرآن كريم همه از باب افعال بكار رفته است و كلمه محيط مجموعا يازده بار آمده است هشت بار درباره خدا، دو بار در خصوص جهنّم، و يك دفعه در مورد عذاب.

حول: تغيّر و انفصال.

راغب گويد: اصل حول تغيّر شى‌ء