حوت:ماهى.فَالْتَقَمَهُالْحُوتُوَ هُوَ مُلِيمٌصافات: 142 جمع آن حيتان استإِذْ تَأْتِيهِمْحِيتانُهُمْيَوْمَ سَبْتِهِمْ
شُرَّعاًاعراف:
163 آنگاه كه ماهىهايشان روز استراحت آشكارا ميامدند. در قصّه حضرت موسى و عالم
هست:فَإِنِّي
نَسِيتُالْحُوتَوَ ما أَنْسانِيهُ إِلَّا
الشَّيْطانُكهف:
63.
نا گفته نماند از موارد استعمال آن در قرآن بدست ميايد كه حوت بر
ماهى بزرگ و كوچك هر دو گفته ميشود مثل ماهى يونس و ماهى موسى و جوانش. راجع بماهى
يونس در «يونس» انشاء اللَّه بحث خواهد شد در اقرب
الموارد ميگويد: اغلب استعمال حوت در ماهى بزرگ است.
حاجة:نياز. احتياج.
راغب گويد: حاجت، نياز بشىء است با دوست داشتن آن.وَ لِتَبْلُغُوا عَلَيْهاحاجَةًفِي صُدُورِكُمْغافر:
80 و
تا سوار بر آنها بحاجت و مقصدى كه در دل داريد برسيد.
بايد دانست كه حاجت اسم مصدر بمعنى محتاج اليه و خواسته است و مصدر
آن حوج ميايد چنانكه از اقرب مستفاد ميشود ولى قول راغب مفيد مصدريّت است ميشود
گفت كه مصدر و اسم هر دو آمده است چنانكه مفهوموَ لا يَجِدُونَ فِي
صُدُورِهِمْحاجَةًمِمَّا أُوتُواحشر:
9 مصدر
بودن است.
حوذ:راندن سريع و احاطه (قاموس) طبرسى ذيل آيه 141 نساء گويد:اسْتِحْوَاذتسلّط و غلبه است. و آن لازم راندن
و احاطه است.اسْتَحْوَذَعَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ
فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ ...مجادله: 19 شيطان بر آنها مسلّط شد و ياد خدا را فراموششان كرد.وَ إِنْ كانَ
لِلْكافِرِينَ نَصِيبٌ قالُوا أَ لَمْنَسْتَحْوِذْعَلَيْكُمْ وَ نَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَنساء: 141 آيه در باره منافقان است
كه