راغب گويد: حسن (بضمّ اوّل عبارت است از هر چيز سرور آور و خوش آيند.
قول راغب جامع هر دو معناى فوق است زيرا خوش آيند شامل هر دو از زيبائى و نكوئى
است.
حسن در قرآن هم مصدر آمده و هم اسم. مثل آيه 8 عنكبوت كه ذكر شد و
مثلإِمَّا
أَنْ تُعَذِّبَ وَ إِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِيهِمْحُسْناًكهف:
86 كه
هر دو مصدراند و ميشود گفت كه اسماند و نحووَ اللَّهُ عِنْدَهُحُسْنُالْمَآبِآل عمران: 14وَ اللَّهُ عِنْدَهُحُسْنُالثَّوابِآل عمران:
195 كه
هر دو اسماند يعنى:
برگشت خوش آيند و ثواب دلپسند نزد خداست.
حَسَن (بر وزن فرس) وصف است بمعنى زيبا و نيكو.فَتَقَبَّلَها رَبُّها
بِقَبُولٍحَسَنٍآل عمران: 37 پروردگارش او را
پذيرفت پذيرشى نيكو.مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاًحَسَناًبقره: 245 موارد استعمال آن: قبول
حسن، قرض حسن، متاع حسن، رزق حسن، اجر حسن، بلاء حسن و غيره است.
حَسَنَة: هر نعمت خوش آيند و شاد كننده است كه بانسان ميرسد و سيّئه ضدّ آن
است (مفردات) و شامل نعمت دنيا و آخرت هر دو استرَبَّنا آتِنا فِي
الدُّنْياحَسَنَةًوَ فِي الْآخِرَةِحَسَنَةًوَ قِنا عَذابَ النَّارِبقره: 201 پروردگارا بما در دنيا
نعمتى نيكو بخش و در آخرت نعمتى نيك بخش و ما را از عذاب آتش نگاه دار. اين كلمه
مجموعا 28 بار در قرآن مجيد آمده است و شامل نعمت هر دو جهان است و حتى در طاعت و
شفاعت و پيروى نيز بكار رفته استمَنْ جاءَبِالْحَسَنَةِفَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِهاانعام: 160-مَنْ يَشْفَعْ شَفاعَةًحَسَنَةًيَكُنْ لَهُ نَصِيبٌ
مِنْهانساء
85لَقَدْ
كانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌحَسَنَةٌاحزاب:
21.
حسنات جمع حسنة است و شامل نعمتهاى و دنيا و آخرت هر دو