سليقه ما در اين كتاب، استخراج حالات پيامبران از قرآن است، و بخرافات و اسرائيليات نيز كه در احوال آن بزرگواران بافته شده نظر خواهيم نمود.

[سير در آفاق‌]

خداوند بإبراهيم‌ عليه السّلام رشد فكرى داد و او را بسوى حق هدايت فرمود. در قرآن مجيد ميخوانيم:

إبراهيم بپدرش آزر [1] گفت:

آيا بتها را معبود ميگيرى؟ من تو و قومت را در ضلالى آشكار ميبينم بدينسان حكومت و تدبير آسمانها و زمين را بابراهيم نشان ميدهيم (روى عللى) و تا از اهل يقين شود.

چون تاريكى شب او را فرا گرفت ستاره‌اى ديد گفت: اين پروردگار من است و چون غروب كرد گفت:

غروب كننده‌ها (زوال پذيران) را دوست نميدارم. و همينكه ماه را طالع ديد، گفت: اين پروردگار من است و چون غروب كرد، گفت: اگر پروردگارم مرا هدايت نكند حتما از گمراهان خواهم بود.

و همينكه خورشيد را طالع ديد گفت: اين پروردگار من است، اين از آندو بزرگتر است و چون در افق ناپديد گرديد گفت: اى مردم، من از آنچه شريك خدا قرار ميدهيد بيزارم، من رو كردم بكسيكه آسمانها و زمين را آفريد، مايل بحقّم و از مشركان نيستم. قوم با او بمحاجّه برخاستند، گفت آيا با من در باره خدا كه هدايتم كرده محاجّه ميكنيد من از آنچه بخدا شريك مينگاريد بيم ندارم ... چطور از بتهائى كه شريك خدا ميدانيد بترسم و شما بى‌دليل بخدا شريك ميانگاريد و نميترسيد؟ ... اينهاست حجّت ما كه بابراهيم در برابر قومش داديم «انعام: آيات 74- 83» بإبراهيم از پيش، درك و رشد داديم و بحال او دانا بوديم، بپدرش و قومش گفت: اين تمثال‌ها چيست كه بر