در باره همسلكى آمده‌ «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ‌ إِخْوَةٌ» (حجرات 10) «فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ‌ إِخْواناً» (آل- عمران 103) ممكن است‌ إِخْوَة و إِخْوَان‌ در اين دو آيه راجع به حقيقت خانواده در قيامت باشد بماده اهل و آل رجوع شود.

بعنوان شركت در بدكارى و پيروى از آن نيز آمده‌ «إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كانُوا إِخْوانَ‌ الشَّياطِينِ» (اسراء 27) در باره اهل بهشت است‌ «إِخْواناً عَلى‌ سُرُرٍ مُتَقابِلِينَ» (حجر 47) ممكن است بعنوان هم دينى يا محبت و عدم تزاحم و يا بعنوان برادر حقيقى (بنا بآنچه در اهل و آل خواهد آمد)، إِخْوَان‌ گفته شده است. جمع‌ أَخْ‌ إِخْوَة و إِخْوَان است، فريد وجدى در دائرة المعارف گويد: گفته‌اند إخوان جمع أخ بمعنى رفيق است يعنى اگر أخ بمعنى برادر حقيقى باشد جمع آن إخوة و اگر بمعنى صديق باشد جمع آن إخوان است.

قرآن مجيد اين قول را تصديق نميكند زيرا در برادر حقيقى جمع أخ، إخوان آمده است نظير «أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَ‌ أَوْ بَنِي إِخْوانِهِنَّ» (نور 31) «لا جُناحَ عَلَيْهِنَّ فِي آبائِهِنَّ وَ لا أَبْنائِهِنَّ وَ لا إِخْوانِهِنَ‌ وَ لا أَبْناءِ إِخْوانِهِنَ‌» (احزاب 55) هر دو آيه در باره اظهار زينت زنان است و مراد از إخوان برادران حقيقى‌اند.

و نيز در يك محل بر برادران دينى كه بنا بر مشهور غير حقيقى‌اند، إخوة اطلاق شده است‌ «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ‌ إِخْوَةٌ» (حجرات 10) بلى با استفاده از قرآن مبين ميشود گفت: فرق ميان إخوة و إخوان آن است كه إخوان در برادران اعم از حقيقى و غير حقيقى استعمال ميشود چنانكه در قرآن مبين آمده است و إخوة فقط در برادران حقيقى بكار ميرود چنانكه در همه جاى قرآن باستثناء آيه فوق در برادران حقيقى بكار رفته است مثل‌ «لا تَقْصُصْ رُؤْياكَ عَلى‌ إِخْوَتِكَ‌ ...- كانَ فِي يُوسُفَ وَ إِخْوَتِهِ‌ آياتٌ لِلسَّائِلِينَ» يوسف: 5 و 7 «فَإِنْ‌