بيعه و آن معبد نصارى است (كليسا) چنانكه قاموس و صحاح و اقرب- الموارد گفته‌ «وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ‌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ» حجّ: 40.

صوامع جمع صومعه است (دير) و بيع جمع بيعه است (كليسا) و اين هر دو راجع بنصارى است، صومعه براى راهبان و كليسا براى ديگر نصارى در مجمع البيان گويد گفته‌اند: بيع معابد نصارى است در شهرها و صوامع معبد آنهاست در كوهها و صحراها. صلوات، كنشتهاى يهود است طبرسى آورده گويند اصل آن صُلْوَة (بر وزن عروة) است در تعريب صلوة شده است، مساجد معبد مسلمين است.

امّا معنى آيه: نبايد گفت ظاهر آيه، احترام و رسميّت صومعه‌ها و كليساها و كنشتها را همطراز مساجد نشان ميدهد! زيرا ظاهر آيه آنست: اگر جنگ نبود و خدا بعضى را با بعضى دفع نميكرد دشمنان پيامبران و اعداء دين در هر عصر معابد را از بين برده و آثار پيامبران را محو ميكردند. و از اين آيه چنانكه الميزان گفته معلوم ميشود كه در شرايع گذشته فى الجمله دفاع بوده است هر چند كيفيّت آن معلوم نيست.

بَين‌: وسط. «وَ جَعَلْنا بَيْنَهُما زَرْعاً» كهف: 32 ميان آندو باغ، زرعى قرار داديم‌ «وَ جَعَلَ‌ بَيْنَهُما بَرْزَخاً» فرقان: 53 اقرب الموارد گويد:

بين ظرف است بمعناى وسط. راغب گويد: بين وضع شده براى تخلّل و وسط ميان دو چيز.

اين كلمه هم اسم و هم ظرف زمان و مكان بكار ميرود، و هر گاه بمكان اضافه شود ظرف مكان است مثل دو آيه فوق و چون بزمان اضافه شود ظرف زمان است مثل:

«ازورك بين العصر و الاصيل» از قرآن مجيد بران ظرف زمان مثلى پيدا نشد. اين كلمه در دو آيه فوق مبنى بر فتح است و چون اسم استعمال شود معرب باشد مانند سائر اسماء