بحث روائى، سخن المنار را نقل و ردّ كرده و لغزشهاى آنرا بررسى كرده است، طالبين بآنجا رجوع كنند.

بهم: «أُحِلَّتْ لَكُمْ‌ بَهِيمَةُ الْأَنْعامِ» مائده: 1 راغب گويد:

بهمة بمعنى سنگ سخت است، بمرد شجاع بجهت صلابتش بهمة گويند و هر چه از محسوسات و معقولات فهمش دشوار باشد مبهم گويند، بهيمه آن است كه نطق ندارد و اين را از آن سبب گفته‌اند كه در صورت آن ابهام است ولى در عرف بغير درندگان و طيور، گفته ميشود.

در مجمع البيان فرموده: بهيمه اسم هر چهار پاست در دريا باشد يا در خشكى. در قاموس گفته بهيمه هر چهار پاست و لو در دريا باشد، يا هر حيوانيكه تميز ندارد، جمع آن بهائم است. از زجاج نقل شده: بهيمه هر حيوانى است كه عقل ندارد.

نا گفته نماند: اين تركيب‌ (بَهِيمَةُ الْأَنْعامِ) در قرآن سه بار آمده و در هر بار به «انعام» اضافه شده است در باره انعام گفته‌اند كه مراد از آن گوسفند و گاو و شتر است (انعام ثلثه) اين از بعض آيات نيز بدست ميايد مثل‌ «زُيِّنَ- لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ‌ ... مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ...» آل عمران: 14، كه خيل (اسبان) از انعام جدا ذكر شده است و مثل‌ «وَ الْأَنْعامَ خَلَقَها- لَكُمْ فِيها دِفْ‌ءٌ وَ مَنافِعُ‌ ... وَ الْخَيْلَ وَ الْبِغالَ وَ الْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوها وَ زِينَةً» نحل: 5- 8، كه اسبان و استران و خران از انعام جدا نقل شده‌اند و مثل‌ «وَ مِنَ النَّاسِ وَ الدَّوَابِّ وَ الْأَنْعامِ» فاطر: 28.

و در بعض آيات در اعمّ بكار رفته است نظير «أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ» اعراف: 179 و نظير «كُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعامَكُمْ» طه: 54 و غيره.

در اينصورت آيا مراد از انعام در سوره مائده، اعمّ است و يا