مقدّس ميشمردند و حاضر بذبح آن نبودند لذا پشت سر هم سئوال ميكردند و اين سئوالات از عدم رضايت قلبى ناشى بود.

آيا مراد از «وَ ما كادُوا يَفْعَلُونَ» آن است كه در اثر نادر الوجود بودن آن گاو و يا گرانى قيمت آن نزديك بودند كه نكنند و يا در اثر مقدّس شمردن گاو و عدم رضايت قلبى بود؟

آيا حضرت موسى پى فرصتى ميگشت كه بنى اسرائيل با دست خود گاوى ذبح كنند تا مقدّس شمردن آن بتدريج از بين برود لذا در قضيّه‌ى مقتول از فرصت استفاده كرده و جريان گاو كشى را پيش كشيد؟

آيا اين قضيّه بعد از واقعه‌ى سامرى و گوساله پرستى اتفاق افتاد و يا پيش از آن؟

4- احتمال نزديك بيقين آن است كه بنى اسرائيل در اثر آميزش با مصريان گاو را مقدّس شمرده و دين يگانه پرستى اجداد خود را از ياد برده بودند و اين دستور براى آن بود كه با دست خود گاو بكشند تا كم كم تقديس آن از بين برود.

محقّق عاليقدر آقاى طالقانى در اين باره مينويسد: بنى اسرائيل چون ساليان دراز محكوم مصريان بودند ... خواه نا خواه اوهام و معتقدات مصريان بر آنها چيره شده بود. يكى از مقدّسات مصريهاى گاو بود، گويا احترام و تقديس گاو در مصر مانند هند، بيشتر در طبقه كشاورزان و دامداران شايع بود. چون بنى اسرائيل با اين طبقه كه اكثريت مردم آن سرزمين بودند آميزش داشتند، تقديس و پرستش گاو بتدريج در آنها آن چنان سرايت كرد كه بيشتر آنان عقيده يگانه پرستى پدران خود را فراموش كردند و چون تقديس گاو در ميان اين طبقات بوده (مانند گاو آپيس) اين عقيده در تاريخ باندازه خدايان طبقات حاكمه مصر شهرت نيافته است.

شايد پس از خروج از مصر و زندگى طولانى در بيابان و معاشرت با قبائل گاو پرست نيز در آنها مؤثّر بوده،