نا گفته نماند جمع امّ، ميبايست امّات باشد ولى امّهات آمده، راغب گويد: گويند اصل امّ، امّهة است زيرا در جمع آن گويند:

امّهات در مصغّر آن گويند:

أُمَيْهَة، و گويند اصل آن از مضاعف (امم) است، زيرا گفته‌اند:

امّات و اميمه، و بعضى گويند:

امّات اكثرا در بهائم و امّهات در انسان بكار ميرود.

[أُمَّهَات‌ مؤمنين:]

مراد از امّهات مؤمنين، زنان حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم اند «النَّبِيُّ أَوْلى‌ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْواجُهُ‌ أُمَّهاتُهُمْ‌» احزاب:

6 يعنى پيامبر، به مؤمنان از خودشان برتر است و همسران وى مادر مؤمنان‌اند.

در اين آيه، همسران حضرت نازل بمنزله مادران مؤمنان شده‌اند و مراد از اين تنزيل چنانكه شيعه و سنّى تصريح كرده‌اند، حرمت تزويج است مثل مادران حقيقى. و نيز احترام منظور است.

ولى آنها بمؤمنين محرم نيستند نگاه كردن بآنها جايز نيست، ميان آنها و مؤمنين توارث نيست و دخترانشان بر مؤمنان حرام نيستند.

گذشته از آيه‌ى فوق آيه‌ى 53 همان سوره، در اين مطلب صريح است‌ «وَ ما كانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَ لا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذلِكُمْ كانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيماً» يعنى شما را نرسد كه رسول خدا را آزار كنيد، و نه اينكه زنان وى را از پس وى بنكاح آريد، اين نزد خدا گناهى بزرگ است.

شيعه و سنّى نقل كرده‌اند:

بعد از نزول آيه حجاب در باره زنان آنحضرت، طلحة بن عبيد اللَّه گفت: محمّد ما را از دختر عمّه‌هايمان محجوب ميكند ولى خود بعد از ما زنان ما را تزويج مينمايد، اگر از دنيا برود زنان او را بنكاح خود در خواهيم آورد، در نتيجه آيه فوق نازل شد.

بنظر نگارنده اين مطلب خيلى سبك است، حرمت نكاح زنان آنحضرت حكمت بخصوصى دارد