سورآبادى: بتر ۱/۱۰۶.
۳. ادغام واجهاى «ش» و «ص»: شصد (ششصد) ۱۱/۳۰۱، ۱۵۹.
۴. ادغام واجهاى «ن» و «ب» و نشان دادن آن به صورت واج «م» جمنده (جنبنده) ۱۶/۱۲۰؛ بسم (بسنب = سوراخ كن) ۱۵/۲۵۸.
نيز قرآن رى: جمنده ۱۲۰، ۲۳. تراجم الاعاجم: جمنده ۱۱۸.
نكته: گاهى ادغام اين دو واج (ن و ب) صورت نمى گيرد تفسيرى بر عشرى از قرآن: دنب (دم) ۸؛ سنب (سم) ۱۲۹.
نيز سورآبادى: خنبره (خمره) ۱/۵۹۳؛ سنب ۱/۶۴؛ دنب ۲/۸۶۹ .
قصص قرآن: سنب ۴۶۱؛ خنب (خم) ۲۶۴، ۲۲؛ خنبره ۳۲۸، ۲۲۳.

۵. فرآيند جابه جايى واجها (قلب)

الف) فرآيند جابجايى واجهاى يك واژه: مزغ (مغز) ۳/۴۳۶.
نيز كشف الاسرار: مزغ ۹/۶۳ و ۱/۴۷۲ .
ترجمه تفسير طبرى: مزغ ۱/۵۷ .
قرآن رى: چبسيدن (چسبيدن) ۴۰۹، ۳۰۱.
تفسيرى بر عشرى از قرآن: پنها (پهنا) ۲۹۲؛ ورتيج (ترويج) ۱۳۱.
ب) فرآيند جابه جايى همراه با ديگرگونى در واجهاى يك واژه (قلب و ابدال):
بليته/پليته (بتيله/فتيله) ۱۲/۲۵۶ و ۱۴/۱۴۴ .
نيز كشف الاسرار: بليته ۹/۳۴۶؛ پيرايه ها (پياريه ها/پياره ها/پياله ها) ۶/۷۰ . [1]
ج) فرآيند جابه جايى در واژه هاى يك تركيب:

[1] در گويش كردى كليايى «پليته» گفته مى شود.