كه سوراخى باشد تا بنگريم و روى تو ببينيم. گفت: رخصت نيست. گفتند: چندان كه آواز تو بشنويم. گفت: دستورى نيست [اجازه نيست] برخاستند و درها برآوردند و صحابه نيز طمع ببريدند. در بر آوردند و در اميرالمؤمنين گشاده، رها كرد.
منافقان چون چنان ديدند گفتند: اَلا ان مُحَمّداً قَد ضَلَّ في عَليٍّ [الا محمد در على گمراه شد]. خداى تعالى آيت فرستاد [آيه ۱ و ۲ سوره نجم] به حق ستارگان كه فرود مى شوند كه رسول، ضالّ و غاوى [گمراه] نيست. آن گه رسول عليه السلام به منبر برآمدى و جواب آنان گفت كه گفتند: چرا على را تخصيص [ويژه] كردى و در او رها كردى و در ما برآوردى، و خطبه كرد و در آخر خطبه گفت: به خداى كه... من در بر شما نياوردم [در شما... نبستم] و در على نگشادم؛ بل على... را در خداى گشاد.