چقدر ديدگاه آن مرحوم در اين زمينه، شبيه ديدگاه علامه طباطبايى در تفسير گرانقدر الميزان است كه علاوه بر شيوه ابتكارى «تفسير قرآن به قرآن»، در مسير ارائه شيوه «تفسير روايت به روايت» نيز گامهاى بلندى برداشته است و، به تعبير يكى از محققان، با شيوه تفسيرى برگرداندن روايات مشابه به يكديگر، بابى تازه در تفسير روايت گشوده است؛ شبيه آنچه در تفسير قرآن به قرآن در الميزان مى بينيم. [1] در الميزان هم عبارتى نظير آنچه از علامه شعرانى نقل كرديم به دفعات تكرار شده است؛ نظير اين عبارات:
اين روايت با عدّه اى از روايات ديگر منافات دارد. [2]
و يا اين عبارت: اين روايت علاوه بر آنكه روايت شاذ و نادرى است، مخالف با تمام روايات گذشته مشهور نيز مى باشد. [3]
در پايان، يادآورى اين نكته ضرورى است كه عرضه روايت به روايات قطعى و متواتر، هميشه به منظور نقد يا ردّ آن نيست؛ بلكه در صورتى كه مضمون روايت مقبول و پذيرفتنى باشد، چنين عرضه اى باعث تقويت و تحكيم معانى آن نيز خواهد بود. از اين رو، تا آنجا كه ميسّر باشد، بايد روايت را به نحو مقبولى توجيه كرد تا با ديگر روايات صحيح و قطعى، در تعارض و تضاد قرار نگيرد و اگر واقعاً با هيچ توجيهى نتوان معناى حديثى را پذيرفت، در اين صورت نبايد در جعلى بودن آن ترديد داشت و بايد دانست كه اخبار آحاد در معارف دين هرگز حجّت نيست. مرحوم شعرانى در اين باره چنين فرموده است:
«مذهبنا في هذا الأبواب إلى آخر هذا الجزء معروف معلوم، وتحقيقه في كتب الكلام مذكور. وما ورد من الأخبار في هذه الأبواب وغيرها، إن كان مطابقاً لما ثبت

[1] مجله كيهان انديشه، ش ۴۴، ص ۲۷.

[2] الميزان، ج ۴، ص ۲۲ و ۱۱۶.

[3] همان، ج ۳، ص ۴۱۷.