«وقد روى الشيخ ابوالفتوح في تفسيره [1] ، (طبعه الذي عليه تعاليقنا) حديثاً عن النبي صلى الله عليه و آله ما هذا لفظه: «إذا أتاكم عنّي حديث فأعرضوه على كتاب اللّه وحجّة عقولكم؛ فإن وافقها فاقبلوه وإلاّ فاضربوا به عرض الجدار» وقد رُدَّ أو أوّل أخبار الجبر والتجسيم ونسبة المعاصي إلى الأنبياء لهذه العلة». [2]
و در جايى ديگر به صراحت بيشترى به اظهار نظر پرداخته چنين مى نويسد: «إن الروايات إذا كانت مخالفة للقرآن وجب ردُّها» [3] ، و يا «إن الخبر إذا خالف ظاهر الكتاب فهو مردود. وهذا يدلّ على حجيّة ظاهر الكتاب» [4] .
ايشان با تكيه بر اين اصلِ اصيل و استوار، به نقد رواياتى پرداختند كه علاوه بر كتابهاى حديثى در پاره اى از كتابهاى تفسيرى نيز راه پيدا كرده است؛ مثلاً در تفسير آيه ذر از تفسير ابوالفتوح رازى، كه رواياتى در اثبات مدّعاى خود نقل كرده است، چنين مى فرمايد:
«به مقتضاى اين آيه علت استشهاد معلوم است، كه حجّت بر كافران تمام شود؛ چون اوّل ايمان آوردند و اقرار كردند و انكار آنان پس از اقرار صحيح نيست. پس آن روايات كه گويد: در عالم ذر بعضى ايمان نياوردند و همانها بودند كه در اين عالم كافر شدند، صحيح نيست؛ چون، هم مخالف آيه قرآن است و هم مستلزم جبر... [در عالم ذر] همه مردم بلى گفتند به تصريح آيه قرآن. پس آن رواياتى كه گويد: بعضى تصديق و بعضى تكذيب كردند، مخالف قرآن است... . پس چنان كه معلوم شد، بسيارى از روايات عالم ذر، مخالف قرآن است. در قرآن فرمايد: همه ايمان

[1] تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۳، ص ۳۹۲.

[2] شرح اصول كافى، ج ۲، ص ۴۱۸.

[3] همان، ج ۳، ص ۲۲۰.

[4] همان، ج ۴، ص ۸۰.