و بعضى نيز دليل بر صحّت آن نيست و بر غير آنچه آيات قرآنى بر آن دلالت دارد، اعتماد نداريم». [1]
عجيب است كه هر اندازه ديدگاه علامه شعرانى را بيشتر مورد بررسى قرار مى دهيم، مشابهت چشمگيرى با ديدگاه علامه طباطبايى در همه زمينه ها مشاهده مى كنيم؛ از جمله درباره داستان هدهد و حضرت سليمان عليه السلام نيز علامه طباطبايى اظهار نظرى دقيقاً مشابه آنچه از مرحوم شعرانى نقل كرديم آورده و چنين فرموده اند:
«اخبارى كه در قصص آن جناب (حضرت سليمان) و مخصوصاً در داستان هدهد و دنباله آن آمده، بيش ترش مطالب عجيب و غريبى دارد كه حتى نظاير آن در اساطير و افسانه هاى خرافى كم تر ديده مى شود. مطالبى كه عقل سليم نمى تواند آن را بپذيرد و بلكه تاريخ قطعى هم آنها را تكذيب مى كند و بيشتر آنها مبالغه هايى است كه از امثال كعب و وهب نقل شده است». [2]
و درباره حضرت سليمان عليه السلام مى نويسد:
«در داستان سليمان عليه السلام امورى روايت كرده اند كه هر خردمندى بايد ساحت انبياء را منزّه از آن امور بداند و حتى از نقل آنها درباره انبياء شرم كند... اينها همه مطالب بى پر و پايه اى است كه دست خائنان و جاعلان آنها را در روايات داخل كرد و همان طور كه قبلاً هم گفتيم نبايد به آنها اعتنا نمود». [3]

قصه گويى و داستان پردازى

در كتابهاى علوم حديث، يكى از علل و انگيزه هاى جعل حديث را بزرگ نمايى

[1] همان، ج ۹، ص ۳۷۰.

[2] الميزان، ج ۱۵، ص ۵۷۳.

[3] همان، ج ۱۷، ص ۳۲۶ ـ ۳۲۷.