بِهِ وَ لا تَحْنَثْ» [1] گفت: دسته اى از شاخ درختان بگير به عدد صد. و در هم بند و يك بار بر او زن تا سوگندت راست شود. [2] همچنان كرد، قوله: «فَاسْتَجَبْنا لَهُ» [3] .
ابوالقاسم بن حبيب گفت: يك روز حاضر آمدم به مجمعى از فقهاء و علماء. و ايشان حديث ايّوب مى كردند و آنكه ايّوب بر سبيل شكايت گفت: «مَسَّنِيَ الضُّرُّ...» و مى گفتند: شايد تا او از خداى شكايت كند؟ و خداى در حق او مى گويد: «إِنّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ» [4] . من گفتم: اين شكايت نيست، اين عرض ضعف حال است در ميانه دعا. نبينى كه در عقب او لفظ اجابت مى آيد من قوله: «فَاسْتَجَبْنا لَهُ» و اجابت به عقب دعا باشد نه به عقب شكايت. [5]

پيامبران از پيروان پاداشى نمى خواهند

«وَ يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مالاً» [6] . اين حكايت، قول نوح است كه او با قوم گفت بر

[1] ص (۳۸): ۴۴.

[2] چون حضرت ايّوب از اينكه همسرش سخن ابليس را شنيده و براى او باز گفته بود خشمگين شد، سوگند ياد كرد كه اگر بهبود يافتم تو را صد چوب بزنم.

[3] {Q} «... فَاسْتَجَبْنا لَهُ...» (انبياء ۲۱: ۸۴)؛ پس دعاى او را به اجابت رسانديم.

[4] {Q} «... إِنّا وَجَدْناهُ...»؛ ما او را شكيبا يافتيم چه نيكو بنده اى بود (ترجمه خرمشاهى).

[5] تفسير ابوالفتوح رازى، تصحيح مهدى الهى قمشه اى، ج ۷، ص ۹۳ ـ ۹۸.

[6] {Q} «وَ يا قَوْمِ...» (هود ۱۱: ۲۹). در متن تفسير به جاى «مالاً» در اين آيه «اجراً» نگاشته شده است كه با توجه به قرآن كريم به «مالاً» اصلاح شد. كلمه «اجراً» در آيه شماره ۵۱ همين سوره (هود) از قول هود آمده است، ذيلاً آيات را ذكر مى نماييم: از قول حضرت نوح: {Q} «وَ يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مالاً إِنْ أَجرِيَ إِلاّ عَلَى اللّهِ...» (هود ۱۱: ۲۹) از گفتار حضرت هود: {Q} «يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ أَجْرِيَ إِلاّ عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي...» (هود ۱۱: ۵۱) ضمناً در اين موضوع اين آيات نيز خطاب به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نازل شده است: {Q} «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ هُوَ إِلاّ ذِكْرى لِلْعالَمِينَ» (انعام ۶: ۹۰) {Q} «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى...» (شورا ۴۲: ۲۳).