محمد قضاعى (م ۴۵۴ق)، رساله يوحنّا به فارسى در بطلان مذاهب اربعه و حقانيّت مذهب جعفرى اثناعشرى، رساله حُسنيه در مسئله امامت كه نخست به عربى نگاشته و سپس به فارسى ترجمه شده است.
ابوالفتوح رازى علاوه بر تأليف كتب متعدد ارزشمند، در رى به وعظ و تذكير براى شيعيان اشتغال داشت و در همان شهر درگذشت و در جوار بقعه امامزاده حمزه و حضرت عبدالعظيم به خاك سپرده شد.
سال وفات او نيز مانند سال تولّدش معلوم نيست، اما بنا به قراينى سال وفات او را بعد از ۵۵۲ق دانسته اند. [1]

داستان ايّوب

وهب منبّه [2] گفت كه: ايوب عليه السلام مردى بود از اهل روم، و هو ايوب بن امرص بن رازح بن روم بن عيص بن اسحاق بن ابراهيم. و مادر او از فرزندان لوط بود و خداى تعالى او را برگزيد و پيغمبرى داد و مالِ بسيار داد او را؛ چندان كه سواد شام جبل و سهل او را بود و او را در آنجا انواع مال بود از گاو و گوسفند و اشتر، و او توانگرتر اهل روزگار بود. پانصد جفت گاو نر داشت كه با او كشت كردندى با هر جفتى گاو، بنده اى بود مملوك از آنِ [او] بود و هر بنده اى با زن و فرزند و مال و تجمّل، و هم چندان كه گاو ورزا [3] او را بود او را گاوان ماده بود، هر يكى سه چهار بچه داشت و او زنى داشت نام او «رحمت»؛ و از آن زن فرزندان داشت، گفتند: هفت پسر داشت و

[1] ر.ك: گنجينه سخن، استاد دكتر ذبيح اللّه صفا، ج ۲، ص ۲۲۱.

[2] وهب بن منبّه: (۳۴ـ۱۱۰ق) متوفا در يمن، از اصل ايرانى. گفته هاى او در اخبار اهل كتاب، در تفاسير قرآن زياد آمده است (دائرة المعارف فارسى).

[3] ورزا: گاو نر، گاو ورز (معين). كلمه «ورزيدن» يك معنايش زراعت و كشاورزى است كه واژه كشاورزى نيز از دو جزء «كشت» و «ورز» (كشتاورزى) ساخته شده است.