تعالى اين، آن گاه فرستاد كه مادر و پدر و خويشان را نصيبى مفروض نبود. چون آيت مواريث آمد، اين متروك شد. و اين قول آن كس است كه گفت آيت منسوخ است به آيه مواريث، و ما بيان كرديم كه آيت محكم است و منسوخ نيست. و جمع از بيان اين آيه و آيه مواريث ممكن است، و عمل كردن بر هر دو؛ و اگر منسوخ بودى، جمع از ميان ايشان درست نبودى...». [1]

ب) آيه متعه

«فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً» : [2]
«بعضى گفتند، منسوخ است و بعضى گفتند، محكم است. آنان كه گفتند، منسوخ است، بعضى گفتند، در بدايت اسلام حلال بود، آن گه منسوخ شد. بعضى دگر گفتند، بيشتر از سه روز حلال نبود، پس از آن حرام شد. آن گه خلاف كردند در وقت فسخ و تحريم او. بعضى گفتند، عام خيبر بود. بعضى دگر گفتند عام الفتح بود. و در اين معنا اخبارى مختلف و مضطرب روايت كردند، متفاوت اللفظ و المعنى كه نقض بعضه بعضاً. و بعضى ديگر از علما گفتند آيه محكم است و منسوخ نيست، و اين مذهب اهل البيت است و عبداللّه عباس و عبداللّه مسعود و سعيد جبير و ابى كعب». [3]
همچنين در تأييد منسوخ نبودن آيه از جمله چنين مى نويسد:
«دليلى دگر آنكه نسخ قرآن به اخبار آحاد روا نباشد، على ما بُيّن فى غير موضع. و من ادلّ الدليل على صحّته، قوله عمر خطاب است: متعتان كانتا على

[1] روح الجنان، ج ۱، ص ۲۷۷ ـ ۲۷۸. مؤلف فقيد البيان نيز به تفصيل، عدم نسخ آيه را اثبات كرده است ر.ك: ترجمه البيان، ج ۲، ص ۳۵ ـ ۳۸؛ بيان در علوم و مسائل كلى قرآن.

[2] نسا (۴): ۲۴.

[3] روح الجنان، ج ۱، ص ۷۴۹.