مختلف ميدان پژوهش محقّقان و معركه آراء صاحب نظران قرار گيرد.
مزيّت ديگر اين تفسير، لغات كهن فارسى و كاربردهاى نخستين آنها در نثر فارسى است كه خود از جهت زبان درى و لهجه شناسى مفيد است. خوشبختانه، به ابتكار و سعى مصحّحان اين لغات اصيل در پايان هر مجلد در فهرست خاص «واژه نامه» آمده و كار پژوهندگان را، در اين زمينه، آسان كرده است. در پايان هر جلد فهرستهاى متعدد ديگر نيز درباره مكانها، اشخاص، امثال، اشعار فارسى و عربى (با ترجمه) و .. آمده است.
ابوالفتوح رازى به علّت شيعه بودن و شيفتگى خاص به ساحت اقدس مولى الموالى اميرالمؤمنين على عليه السلام، كه در خانواده اش موروثى است، به مناسبتهاى گوناگون شمّه اى از فضايل و مناقب آن حضرت را نقل كرده و گاه با نامحرمان و ناشايستگان به تعريض سخن رانده است.
ما در اين مقاله، به نقل پاره اى از آن موارد مى پردازيم. باشد كه شميم عطرآگين فضايل آن سرور عالم اسلام، روح و جان خوانندگان عزيز را شادى بخش گردد. اين مطلب نيز در خور ذكر است كه ابوالفتوح رازى ـ همه جا ـ اهل انصاف است و تعصّب را در قضاوت او جايى نيست.

على عليه السلام برادر، وصىّ و جانشين رسول اللّه صلى الله عليه و آله

«وَ أَنْذِر عَشِيرَتَكَ الاَقْرَبين» ؛ و خويشان نزديك را بترسان. ابتدا كن بالأقرب فَالاقرب و الأهَمِّ فَالأهمِّ. البُراء بن عازب روايت كند كه چون خداى تعالى اين آيت فرستاد: «و أنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الاَقْرَبين» رسول صلى الله عليه و آله كس فرستاد و فرزندان عبدالمطلّب را در سراى بوطالب حاضر كرد و اميرالمؤمنين على عليه السلام را فرمود تا براى ايشان گوسپندى با مُدّى گندم طعامى ساخت و صاعى شير براى ايشان به آن بنهاد. ايشان حاضر آمدند و به عدد چهل مرد بودند، يك مرد بيش يا كم، و هر