يَوْمَ التَّلاقِ» ؛
بردارنده درجات است خداوند عرش، برافگند وحى از فرمان خود بر آنكه خواهد از بندگانش، تا بترساند از روز قيامت.
برداشته پايگاه ها و درجاتها خداوند عرش بفرستد جبريل را از فرمان او بر آنك خواهد از بندگان او تا بيم كند روز به هم رسيدن.
«يَوْمَ هُمْ بارِزُونَ لا يَخْفى عَلَى اللّهِ مِنْهُمْ شَيْءٌ لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلّهِ الْواحِدِ الْقَهّارِ» ؛
آن روز كه ايشان بيرون [آيند] پوشيده نماند بر خداى از ايشان چيزى، كراست پادشاهى امروز؟ خداى كه يكى است و قهر كننده بندگان است.
آن روز كه ايشان بيرون آيندگان باشند، و نه پنهان شود بر خداى از ايشان چيزى، كى راست پادشاهى آن روز؟ خداى (عزّوجلّ) را خداى يگانه شكننده كامها و غلبه كننده.
«الْيَوْمَ تُجْزى كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ لا ظُلْمَ الْيَوْمَ إِنَّ اللّهَ سَرِيعُ الْحِسابِ» ؛
امروز پاداشت دهند هر نفس را به آنچه كرده باشد، ظلم نيست امروز، كه خداى زودشمار است.
امروز پاداش دهد هر تنى را بدانچه كرده است، و نيست هيچ ظلم و ستم امروز، كه خداى (عزّوجلّ) زودشمار است.
«وَ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَناجِرِ كاظِمِينَ ما لِلظّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَ لا شَفِيعٍ يُطاعُ» ؛
بترسان ايشان را روز قيامت، آنگه كه دلها به نزديك گلوها باشد فروبرندگان، نباشد ظالمان را از خويشى و نه شفاعت خواهى كه اجابتش كنند.
و بيم كن ايشان را روز نزديكى چون دلها نزديك گلوگاه باشد خشم كنان؛ نيست ستمكاران را هيچ دلسوزى و نه خواهشگرى كه فرمان برند او را.
«يَعْلَمُ خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ ما تُخْفِي الصُّدُورُ» ؛
داند خيانت چشمها و آنچه نهان دارد دلها.
مى داند خيانت چشمها و آنچه بپوشد دلها.