خارج شدند. هنگامىكه به مَجنّه از ناحيه
ظَهْران[1] در نزديكى مكه و به قولى به عُسْفان[2] رسيدند
خداوند رعب و وحشتى در قلب ابوسفيان افكند[3] كه تصميم به بازگشت
به مكه گرفت و جنگيدن در خشكسالى را به صلاح ندانست[4]، در نتيجه
سپاه قريش به مكه بازگشت و مردم آنها را لشكر سَويق (نوعى خوراكى) ناميدند و گفتند
كه شما براى نوشيدن سويق بيرون رفته بوديد.[5] سپاه اسلام در بدر الموعد و پيامدهاى آن رسول خدا صلى الله عليه و آله پس از ورود به
منطقه بدر الصفراء 8 روز در آنجا منتظر ابوسفيان ماند.[6] مسلمانان در
اين مدت در بازار موسمى اين منطقه به داد و ستد كالاهاى تجارتى كه به همراه آورده
بودند، مشغول بودند و از هر درهمى يك درهم سود بردند[7] و پس از آن
به دستور رسول خدا صلى الله عليه و آله به مدينه بازگشتند. به گفته بسيارى از مفسران آيه «فَانقَلَبوا
بِنِعمَةٍ مِنَ اللَّهِ و فَضلٍ لَم يَمسَسهُم سوءٌ واتَّبَعوا رِضونَ اللَّهِ
واللَّهُ ذو فَضلٍ عَظيم/ پس با نعمت و فزونى و بخششى از خدا از ميدان
جنگبازگشتند، در حالى كه هيچ بدى و گزندى به ايشان نرسيد و خشنودى خدا را پيروى
كردند و خداوند داراى فزونى و بخشش بزرگ است» (آلعمران/ 3، 174) بر همين مطلب
اشاره دارد و مراد از «نعمت» عافيت و سلامت از برخورد با دشمن است و[1] . الطبقات، ج 2، ص 46؛ تاريخ طبرى، ج 2،ص 87
[2] . البداية والنهايه، ج 4، ص 72؛ عيونالاثر، ج 2، ص 79- 80
[3] . جامع البيان، مج 3، ج 4، ص 240؛مجمعالبيان، ج 2، ص 888
[4] . السيرةالنبويه، ابن هشام، ج 1، ص 209-210؛ الطبقات، ج 2، ص 46
[5] . السيرة النبويه، ابن هشام، ج 3، ص210؛ البداية والنهايه، ج 3، ص 72
[6] . السيرةالنبويه، ابن هشام، ج 3، ص 210؛تاريخ طبرى، ج 2، ص 87
[7] . السيرةالنبويه، ابن كثير، ج 2، ص 427؛بحارالانوار، ج 20، ص 183