است و در تاريخ علماى قزوين وى را ستوده است. مؤلفات وى كتاب فهرست والاربعين عن الاربعين من الاربعين فى فضائل اميرالمؤمنين است.
ولادت او به سال ۵۰۴ و وفاتش بعد از ۵۸۵ هجرى بوده است. [1]
۲. ابن شهر آشوب، به كسب اجازه روايت تفسير او نايل آمد. [2]
شيخ رشيدالدين، ابو جعفر، محمد بن على بن شهر آشوب سروى از فحول دانشمندان، و از مشاهير محدثان و عالمان رجال و اخبار و از شعرا و نحات و اديبان و مفسران و وعاظ شيعه و از مردم سارى مازندران است. در فضيلت او همين بس كه اكابر علماى اهل سنّت، جلالت قدر و علوّ منزلت او را ستوده اند؛ [3] چنان كه شيخ صلاح الدين صفدرى، خليل بن ايبك شافعى در ترجمه حال او مى نويسد كه وى بيشتر قرآن را در حفظ داشت، و در اصول شيعه به نهايت حد رسيد؛ چنان كه از شهرها به محضرش مى شتافتند، و در علم قرآن و غرايب آن و نحو، سرآمد عصر بود و در ايّام المقتفى (۵۳۰ ـ ۵۵۵ق) در بغداد به منبر مى رفت و وعظ مى گفت؛ چندان كه سعه دانش وى اعجاب خليف را باعث مى آمد، و وى را خلعت مى داد.
سيوطى در ضمن ترجمه حال او، از وى با تجليلى تمام ياد مى كند. [4]
ابن شهر آشوب در فنون مختلف استادان فراوانى داشته است؛ همچون جاراللّه زمخشرى، ابوعلى فضل بن حسن طبرسى، فتال نيشابورى، قطب راوندى و ابوالفتوح رازى. [5]
ابن شهر آشوب از مدافعان مذهب اماميه بود و تأليفات وى را در تأييد اين مذهب، و ردّ آراى مخالفان است: مناقب آل ابى طالب و مثالب النواصب از تأليفات او

[1] همان، ص ۲۴۹ .

[2] مناقب، ج ۱، ص ۱۲؛ معالم العلماء، ص ۱۴۱ .

[3] شرح عقايد صدوق ضميمه اوائل المقالات، شيخ مفيد، ص ۱۷ .

[4] طبقات مفسرين، ص ۳۷ .

[5] مقدمه معالم العلماء، ص ۶ به بعد.