حال كه نسب ابوالفتوح رازى معلوم گرديد، به شرح احوال ايشان تا آنجا كه در تاريخ مضبوط است، اشارتى مى شود. آن گونه كه مشاهده مى شود، خاندان كريم او از قديمى ترين خاندان هاى شيعى است كه يكى پس از ديگرى مجد و عظمت را از گذشتگان خويش به ارث برده اند. بازگويى عظمت اين خاندان و ياد كرد مزايا و مناقب و تفصيل تراجمشان مجالى فراتر از اين نوشتار و زمانى طولانى را اقتضا مى كند و مستلزم فراهم آوردن نوشتارى پر برگ است كه مجال آن نيست و بر كسانى است كه اهتمام بر زنده كردن ياد گذشتگان صالح و احقاق حقوق خاندان هاى شيعى دارند و سعيشان بر حفظ ميراث پيشينيان از خطر نابودى قرار گرفته است.
آنچه در پى مى آيد، فقط ياد كرد اولين مسلمانان خاندان ابوالفتوح و نياكان نزديك اوست.

بُديل بن وَرقاء

بديل بن ورقاء بن عبدالغُرّى بن ربيعة بن جُزّى بن عامر بن مازن بن عَدِىّ بن عمرو بن ربيعه خزاعى بزرگ بنى خزاعه بود و در روز فتح مكه اسلام آورد. [1]
ابوالفتوح رازى، ضمن بيان قصه فتح مكه ـ كه آن را ضمن تفسير سوره نصر بازگفته است ـ به چگونگى اسلام آوردن وى اشاره نموده، كه از اين قرار است:
اما قصه فتح مكه، چنان كه محمد بن اسحاق و علماى سير روايت كرده اند، آن بود كه چون رسول عليه السلام عام الحديبيه صلح كرد با قريش، و شرط آن بود ميان ايشان كه هر كه خواهد در عهد رسول باشد، ايشان را بر او اعتراضى نبود، و هر كه خواهد كه در عهد قريش شود، رسول او را تعرّض نرساند، بنوبكر در عهد قريش رفتند و بنو خزاعه در عهد رسول در آمدند؛ براى شرّى قديم كه در ميان ايشان بود. و بنو بكر بر بنو خزاعه خونى چند دعوى

[1] شهيدان اسلام در عصر پيامبر، ص ۲۴۹.