بشارت به آن كنيزك داد و گفت : برو و بگو تا وكيلى فرستد پيش من تا من او را وكيل كنم كه مرا به او دهد. او خالد بن سعيد بن العاص را بفرستاد، او وى را به وكيل كرد تا او را به رسول دهد بر مهر چهار صد دينار بياوردند و به دست اين كنيزك به اُمّ حبيبه فرستاد. چون او زر پيش اُمّ حبيبه برد او از آن جا پنجاه دينار برگرفت و به اَبْرَهه داد، كنيزك گفت : پادشاه مرا فرموده است كه هيچ نستانم از تو و آن نيز كه فرا گرفته ام با تو دهم و آن عقد كه از او گرفته بود و آن پنجاه دينار به او باز داد و او را گفت : بدان كه من خدمتكار خاصّ ملكم و جامه دار اويم و از من به او نزديك تر كس نباشد. من ايمان دارم به خداى تعالى و نبوت محمد مصطفى صلى الله عليه و آلهو به آنچه به او فرستاده است و التماس من از تو آن است كه چون به رسول خداى رسى، سلام و تحيت من به او برسانى. او گفت : منت دارم. آن گه نجاشى زنان خود را فرمود تا بيامدند و اُمّ حبيبه را تهنيت كردند و هديه ها آوردند از طيب و انواع چيزها و آن گه دو كشتى بساخت و اُمّ حبيبه را با جعفر بن ابى طالب و جماعتى صحابه رسول كه آن جا مانده بود گسيل كرد و ايشان بيامدند و دريا بگذاشتند و به خشك آمدند تا به مدينه رسيدند و رسول صلى الله عليه و آله در آن وقت به غزات خيبر بود. اتفاق چنان افتاد كه چون جعفر بن ابى طالب رحمهماالله برسيد، اميرالمؤمنين على عليه السلام در آن وقت به غزات خيبر بود و خيبر گشاده بود و آن فتح خداى تعالى برآورده. مرد آمد و بشارت آورد رسول را به قدوم جعفر. رسول عليه السلامگفت : فرحَتان لا اَدرى بِاَيَّهُمَا اُسَرُّ : بفتح خيبرَ اَمْ بِقُدُوم جَعْفَرٍ؛ دو خرمى است كه نمى دانم كه به كدام خرم تر باشم؟ به فتح خيبر با به آمدن جعفر؟ ندانم به اثر دست اين برادر شادمانه تر باشم يا به قدم و قدوم آن برادر.
و در خبر است كه : مبشّرى ديگر آمد عند اين و بشارت داد به ولادت حسن على عليه السلامآن را بشارتى ديگر شناخت و گفت : اَمْ بولادَةِ شَبَّر؟ [1]

[1] همان، ج ۷، ص ۸۳ .